Teksty » Kramstuck - Przysłowia Salomona » Księga Przysłów » Rozdział 6
«  Księga Przysłów 5 Księga Przysłów 6 Księga Przysłów 7  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Synu mój, jeśliś zaręczył za swojego bliźniego, jeśli dałeś obcemu swą rękę, [2] »jeśli zostałeś zniewolonym wyrzeczeniem swoich ust, skrępowanym wyrzeczeniem ust swoich, [3] »uczyń więc to mój synu i ocal się, jeśliś się dostał w rękę swojego bliźniego; idź, wyswobodź się i nalegaj na bliźniego swojego, [4] »nie dozwalaj snu swoim oczom, drzymania swoim rzęsom, [5] »ocal się jak jeleń z ręki, jak ptak z ręki łowcy. [6] »Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej postępowaniu i stań się mądrym. [7] »Ona, która nie ma pana, ni dozorcy ani władcy, [8] »przygotowuje w lecie swój chleb, gromadzi w czasie żniwa swój pokarm. [9] »Dopókiż leniwcze będziesz leżał, kiedyż wstaniesz ze swojego snu? [10] »Trochę spania, trochę drzymania, trochę składania rąk, aby poleżyć! [11] »A nadejdzie jak szybkobieg twoje ubóstwo, twój niedostatek - jak mąż uzbrojony. [12] »Człowiekiem nikczemnym jest ów mąż grzechu, który chodzi z wykrzywieniem ust, [13] »on mruga oczami, posuwa nogami, wskazuje palcami. [14] »Przewrotność ma w sercu, knuje nieszczęścia każdego czasu, do kłótni podżega. [15] »Przetoż nagle nadejdzie jego zguba, niespodzianie zostanie zgruchotanym, bez ocalenia. [16] »Sześć rzeczy nienawidzi Bóg, a siedm ohydą jest Jego Istocie: [17] »dumne oczy, język kłamliwy, ręce przelewające krew niewinną, [18] »serce knujące myśli grzeszne, nogi, które spiesznie biegną ku złemu, [19] »kto tchnie kłamstwem, jako świadek fałszywy, i kto broi kłótnie między bracią. [20] »Zachowuj synu polecenie ojca swojego, a nie zaniedbuj nauki matki swojej. [21] »Przymocuj je na swojem sercu na zawsze, ozdób nią swoję szyję. [22] »Gdy chodzisz, niechaj ci ona towarzyszy, gdy leżysz, niechaj czuwa nad tobą, a gdy wstawasz, niech ona stanowi twoję rozmowę. [23] »Albowiem, pochodnią jest polecenie, nauka - światłem, a drogą życia - przestrogi obyczajności. [24] »By cię uchować od kobiety złej, od gładkiego języka wyrodnej. [25] »Nie upodobaj sobie jej piękności w sercu swojem, a niechaj cię ona nie ujmie swojemi rzęsami. [26] »Albowiem dla kobiety nierządnej, do ostatniego skraju chleba, a kobieta zamężna i drogie życie wydziera. [27] »Możeż człowiek nagarnąć ogień na swe łono, i aby jego suknie się nie spaliły? [28] »Możeż człowiek chodzić po węglach, i aby się jego nogi nie oparzyły? [29] »Tak, kto przybywa do żony bliźniego. Nie zostanie bez kary każdy, co się jej dotknie. [30] »Nie samym tylko wstydem okrywają złodzieja, choć on kradnie dla nasycenia siebie, bo głodny, [31] »ale schwytany, płaci w siedmnasób, całe mienie swojego domu oddaje; [32] »kto cudzołoży, temu brak serca; samego siebie niszczy, kto to czyni. [33] »Dotkliwości i wstydu doznaje, a jego hańba zostanie niezatartą. [34] »Albowiem zapalczywą jest zazdrość męża, on nie zna litości w dniu zemsty, [35] »nie ceni on żadnego okupu, nie przystanie, gdy hojną dań ofiarujesz. 
«  Księga Przysłów 5 Księga Przysłów 6 Księga Przysłów 7  »