Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Synu mój, jeśliś zaręczył za swojego bliźniego, jeśli dałeś obcemu swą rękę,
[2] »jeśli zostałeś zniewolonym wyrzeczeniem swoich ust, skrępowanym wyrzeczeniem ust swoich,
[3] »uczyń więc to mój synu i ocal się, jeśliś się dostał w rękę swojego bliźniego; idź, wyswobodź się i nalegaj na bliźniego swojego,
[4] »nie dozwalaj snu swoim oczom, drzymania swoim rzęsom,
[5] »ocal się jak jeleń z ręki, jak ptak z ręki łowcy.
[6] »Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej postępowaniu i stań się mądrym.
[7] »Ona, która nie ma pana, ni dozorcy ani władcy,
[8] »przygotowuje w lecie swój chleb, gromadzi w czasie żniwa swój pokarm.
[9] »Dopókiż leniwcze będziesz leżał, kiedyż wstaniesz ze swojego snu?
[10] »Trochę spania, trochę drzymania, trochę składania rąk, aby poleżyć!
[11] »A nadejdzie jak szybkobieg twoje ubóstwo, twój niedostatek - jak mąż uzbrojony.
[12] »Człowiekiem nikczemnym jest ów mąż grzechu, który chodzi z wykrzywieniem ust,
[13] »on mruga oczami, posuwa nogami, wskazuje palcami.
[14] »Przewrotność ma w sercu, knuje nieszczęścia każdego czasu, do kłótni podżega.
[15] »Przetoż nagle nadejdzie jego zguba, niespodzianie zostanie zgruchotanym, bez ocalenia.
[16] »Sześć rzeczy nienawidzi Bóg, a siedm ohydą jest Jego Istocie:
[17] »dumne oczy, język kłamliwy, ręce przelewające krew niewinną,
[18] »serce knujące myśli grzeszne, nogi, które spiesznie biegną ku złemu,
[19] »kto tchnie kłamstwem, jako świadek fałszywy, i kto broi kłótnie między bracią.
[20] »Zachowuj synu polecenie ojca swojego, a nie zaniedbuj nauki matki swojej.
[21] »Przymocuj je na swojem sercu na zawsze, ozdób nią swoję szyję.
[22] »Gdy chodzisz, niechaj ci ona towarzyszy, gdy leżysz, niechaj czuwa nad tobą, a gdy wstawasz, niech ona stanowi twoję rozmowę.
[23] »Albowiem, pochodnią jest polecenie, nauka - światłem, a drogą życia - przestrogi obyczajności.
[24] »By cię uchować od kobiety złej, od gładkiego języka wyrodnej.
[25] »Nie upodobaj sobie jej piękności w sercu swojem, a niechaj cię ona nie ujmie swojemi rzęsami.
[26] »Albowiem dla kobiety nierządnej, do ostatniego skraju chleba, a kobieta zamężna i drogie życie wydziera.
[27] »Możeż człowiek nagarnąć ogień na swe łono, i aby jego suknie się nie spaliły?
[28] »Możeż człowiek chodzić po węglach, i aby się jego nogi nie oparzyły?
[29] »Tak, kto przybywa do żony bliźniego. Nie zostanie bez kary każdy, co się jej dotknie.
[30] »Nie samym tylko wstydem okrywają złodzieja, choć on kradnie dla nasycenia siebie, bo głodny,
[31] »ale schwytany, płaci w siedmnasób, całe mienie swojego domu oddaje;
[32] »kto cudzołoży, temu brak serca; samego siebie niszczy, kto to czyni.
[33] »Dotkliwości i wstydu doznaje, a jego hańba zostanie niezatartą.
[34] »Albowiem zapalczywą jest zazdrość męża, on nie zna litości w dniu zemsty,
[35] »nie ceni on żadnego okupu, nie przystanie, gdy hojną dań ofiarujesz.