Teksty » Nowy Testament - Rakowski » List Jakuba » Rozdział 1
«  List do Hebrajczyków 13 List Jakuba 1 List Jakuba 2  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Jakub Boży i Pana Jezusa Christusa sługa, onym dwiemanaście pokoleniam, które są w rosproszeniu, zdrowia życzy. [2] »Za wszelkie wesele poczytajcie, bracia moi! kiedy w pokusy wpadniecie rozmaite. [3] »Wiedząc iż doświadczenie waszej wiary sprawuje cierpliwość. [4] »A cierpliwość niech uczynek doskonały ma, żebyście byli doskonali i zupełni, ni wczym nie mając niedostatku. [5] »A jeśli któremu z was nie dostawa mądrości, niechże prosi u Boga, który dawa wszytkim po prostu, a nie urąga; a będzie dana jemu. [6] »A niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; Bo kto wątpi, podobny jest wału morskiemu, wiatrem wzruszonemu i miotanemu. [7] »Przetoż niech nie mniema człowiek on, aby miał wziąć co od Pana. [8] »Mąż umysłu dwoistego, niestateczny we wszech drogach swych. [9] »A niech się chłubi brat podły w wysokości swojej. [10] »A bogaty, w podłości swej: Iż jako kwiat trawy przeminie. [11] »Abowiem wzeszło słońce z gorącością, i ususzyło trawę, i on kwiat jej spadł, i ona śliczność twarzy jego zginęła; tak też bogaty w ścieszkach swoich uwiędnie; [12] »Szczęśliwy mąż który wytrwa pokusę; Bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Pan onym którzy go miłują. [13] »Żaden gdy bywa kuszon, niech nie mówi: Iż od Boga kuszony bywam; Bo Bóg bez pokusy jest złych rzeczy, a nie kusi sam nikogo. [14] »Lecz każdy bywa kuszony, od własnej pożądliwości wyciągniony i przynęcony. [15] »Zatym pożądliwość począwszy, rodzi grzech; a grzech wykonany, płodzi śmierć. [16] »Nie mylciesz się, bracia moi mili! [17] »Wszelkie danie dobre, i wszelki dar doskonały, z wysoka jest, zstępujący od onego Ojca światłości, u którego niemasz przemiany, abo odwracania zaćmienia. [18] »Chcąc, spłodził nas mową prawdy, ku temu żebyśmy byli my pierwasnkami niejakimi jego stworzenia. [19] »A tak, bracia moi mili: Niech będzie wszelki człowiek prętki ku słuchaniu, leniwy ku mówieniu, leniwy ku gniewowi; [20] »Bo gniew męski sprawiedliwości Bożej nie sprawuje. [21] »Przetoż odłożywszy wszelaką sprośność i obfitość złości, w cichości przyjmicie wszczepioną mowę, która może zbawić dusze wasze. [22] »A bądźcie czynicielmi mowy, a nie tylko słuchaczmi, oszukawającymi samych siebie. [23] »Ponieważ jeśli kto słuchaczem mowy jest, a nie czynicielem, ten podobny jest mężowi przypatrującemu się obliczu narodzenia swego we zwierciedle; [24] »Bo uważał samego siebie, i odszedł, i wnetże zapomniał jakowy był. [25] »Lecz kto wglądał w zakon doskonały on, który jest wolności, i wytrwał w nim, ten nie słuchaczem zapamiętywania będąc, ale czynicielem uczynku, ten szczęśliwy w sprawie swej będzie. [26] »Jeśli kto zda się nabożnym być między wami, nie powściągając języka swego, ale zawodząc serce swe, tego próżne jest nabożeństwo. [27] »Nabożeństwo, czyste i niepokalane u Boga i Ojca, to jest: doglądać sierot i wdów w ucisku ich, i bez zmazy siebie samego zachować od świata. 
«  List do Hebrajczyków 13 List Jakuba 1 List Jakuba 2  »