Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Cień bowiem mając Zakon onych przyszłych dóbr, nie samo wyobrażenie rzeczy, nigdy nie może tymi ofiarami, które na każdy rok ustawicznie ofiarują, onych którzy przystępują, doskonałymi uczynić;
[2] »Inaczej przestanoby ich było ofiarować, dla tego iżby żadnego nie mieli więcej sumnienia za grzechy ci którzy nimi służą, raz będąc oczyścionymi.
[3] »Ale w nich tylko bywa przypominanie grzechów na każdy rok.
[4] »Abowiem nie można krwi cielców i kozłów odjąć grzechy.
[5] »Przetoż wchodząc na on świat, mówi: Ofiary i przyniesienia niechciałeś, a ciało sposobiłeś mi.
[6] »Całopalenia i za grzech ofiary nie upodobałyć się.
[7] »Tedym rzekł: Oto idę (w zamknieniu ksiąg napisano jest o mnie) abym czynił, o Boże! wolą twoję.
[8] »Gdy wyższej powiedział: Żeś ofiary i przyniesienia i całopalenia i ofiary za grzech nie chciał, aniś sobie upodobał, (które wedle zakonu bywają przynoszone;)
[9] »Tedy rzekł: Oto idę, abym czynił o Boże wolą twoję. Odejmuje pierwsze aby wtóre postawił.
[10] »Przez którą wolą poświęceni jesteśmy, przez ofiarę ciała Jezusa Christusa raz uczynioną.
[11] »A każdyć Ofiarownik stoi na każdy dzień posługując, i też częstokroć przynosząc ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić grzechów.
[12] »A on jednę za grzechy przyniózszy ofiarę, na wieki usiadł na prawicy Bożej;
[13] »Ostatka oczekiwając, ażby położeni byli nieprzyjaciele jego podnóżkiem nóg jego.
[14] »Jedną bowiem ofiarą doskonałymi uczynił na wieki ty, którzy są poświęceni.
[15] »A świadczy nam o tym i duch on święty. Abowiem gdy wprzód powiedział:
[16] »To jest przymierze które postanowię z nimi po dniach onych, mówi Pan: Podając prawa moje w serca ich, a na myślach ich napiszę je.
[17] »Tedy rzekł: I grzechów ich i nieprawości ich nie wspomionę więcej.
[18] »A gdzie jest odpuszczenie tych, tam niemasz więcej ofiary za grzech.
[19] »Mając tedy, bracia! beśpieczność weścia do onych świętych miejsc, przez krew Jezusowę,
[20] »I mając, którą nam odnowił, drogę świeżą i żywą, przez zasłonę, to jest, ciało swoje;
[21] »I Ofiarownika wielkiego, nad domem Bożym;
[22] »Przystąpmy z prawdziwym sercem w zupełnym upewnieniu wiary, pokropieni na sercach od sumnienia złego, i omyci na ciele wodą czystą,
[23] »Trzymajmy wyznanie nadzieje nie chwiejące się, (bo wierny jest on który obiecał;)
[24] »I przypatrujmy się jedni drugim ku zaostrzeniu miłości i dobrych uczynków;
[25] »Nie opuszczając społecznego zgromadzenia naszego (jako mają obyczaj niektórzy), ale napominając; a to tym więcej, im widzicie że się przybliża on dzień.
[26] »Abowiem jeśli dobrowolnie grzeszymy po wzięciu znajomości prawdy, już więcej za grzech nie zostawa ofiara.
[27] »Lecz straszliwe niejakie oczekawanie sądu, i ognia zapalenie, który żrzeć ma one sprzeciwniki.
[28] »Odrzuciwszy kto zakon Moyzeszów, bez miłosierdzia na dwu abo trzech świadkach umiera;
[29] »Jako, mniemacie, daleko gorszego, godnym poczytany będzie karania, któryby syna Bożego podeptał, i krew przymierza pospolitą być rozumiał, przez którą był poświęcony, i onego ducha łaski zelżył?
[30] »Znamy bowiem onego który powiedział: Mnie pomsta, ja oddam, mówi Pan. I zasię: Pan sądzić będzie lud swój.
[31] »Strach jest wpaść w ręce Boga żywiącego.
[32] »A wspomniciesz sobie pierwsze dni, w których będąc oświeceni wielkieście bojowanie wytrwali utrapienia.
[33] »Częścią, gdy i urąganiem i uciskami byliście wystawieni na podziw, częścią też gdyście się ucześnikami onych, z którymi się tak obchodzono, sstali.
[34] »Abowiemeście i w zwiąskach moich zemną spółcierpieli, i rozszarpanie majętności waszych z weselemeście przyjęli, wiedząc iż macie u samych siebie lepszą majętność na niebiesiech, i trwającą.
[35] »Nie odrzucajciesz tedy beśpieczności waszej, która ma odpłatę wielką.
[36] »Abowiem wytrwania potrzebujecie; abyście onę wolą Bożą uczyniwszy, odnieśli obietnicę.
[37] »Bo jeszcze mało tyle tylko, który przychodzi, przyjdzie, a nie omieszka.
[38] »A sprawiedliwy z wiary, żyć będzie; A jeśliby się skradał, nie upodoba sobie dusza moja w nim.
[39] »Lecz my nie jesteśmy skradającymi się ku zginieniu, ale wierzącymi ku nabyciu dusze.