Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Tedy mając obietnice moi mili, oczyśćmy sami siebie od wszelakiego splugawienia ciała, i ducha, wykonywając świątobliwość w bojaźni Bożej.
[2] »Przyjmiciesz nas; Żadnegośmy nie ukrzywdzili, żadnegośmy nie skazili, żadnegośmy z łakomstwa nie podeszli.
[3] »Nie ku posądzaniu mówię; Bom przedtym powiedział, iż w sercach naszych jesteście ku społecznemu umarciu, i społecznemu życiu.
[4] »Mam wielką beśpieczność mówienia do was, mam wielkie przechwalenie z was; napełniony jestem pociechy, nader obfituję weselem w każdym ucisku naszym.
[5] »Abowiem gdyśmy przyszli do Macenoniey, żadnego nie miało ulżenia ciało nasze, ale we wszytkim byliśmy uciśnieni; zewnątrz walki, a wewnątrz bojaźni.
[6] »Ale który cieszy uniżone, pocieszył nas, Bóg, przyściem Tytusowym.
[7] »A nie tylko przyściem jego, ale też pociechą którą ucieszony był z was, opowiedając nam onę waszę żądość, ono wasze narzekanie, onę waszę przeciwko mnie gorliwość; tak żem się tym więcej weselił.
[8] »Iż chociam zasmucił was w liście, nie żal mi tego, chocia mi też żal było; bo widzę iż list on, choć i na godzinę, zasmucił was;
[9] »Teraz weselę się, nie iżeście zasmuceni byli, ale iżeście zasmuceni byli ku pokajaniu. Byliście bowiem zasmuceni wedle Boga, żebyście ni w czym szkodowali z nas.
[10] »Abowiem on wedle Boga smutek, pokajanie ku zbawieniu, którego nie żal nikomu, sprawuje, ale smutek świata śmierć sprawuje.
[11] »Abowiem oto, samo to iżeście wedle Boga byli zasmuceni, jako wielkie sprawiło w was staranie? owszem sprawy danie, owszem frasowanie, owszem bojaźń, owszem żądość, owszem gorliwość, owszem pomstę? we wszytkim okazaliście się czystymi być w onej sprawie.
[12] »A tak chociam też pisał wam, nie dla onego który był krzywdę uczynił; ani dla onego który był ukrzywdzony; ale przeto iżby wam jawno było ono staranie nasze które mamy o was, przed Bogiem.
[13] »Dla tegośmy się pocieszyli z pociechy waszej; a daleko obficiej weseliliśmy się z wesela Tytusowego, iż ochłodzony jest duch jego od wszytkich was.
[14] »Abowiem jeślim się w czym u niego z was przechwalał, nie zawstydziłem się. Ale jakośmy wszytko w prawdzie mówili wam, tak też przechwalanie nasze u Tytusa, prawdą się sstało.
[15] »A wnętrzności jego tym obficiej chętliwe są ku wam, gdy wspomina wszytkich was posłuszeństwo, jakoście z bojaźnią i ze drzżeniem przyjęli go.
[16] »Weselę się tedy, iż we wszytkim dufam wam.