Teksty » Nowy Testament - Rakowski » 1 List do Koryntian » Rozdział 14
«  1 List do Koryntian 13 1 List do Koryntian 14 1 List do Koryntian 15  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Naśladujcie miłości, a gorliwie żądajcie darów duchownych; lecz więcej abyście prorokowali. [2] »Abowiem kto mówi językiem obcym, nie ludziam mówi, ale Bogu. Bo żaden nie słucha, lecz duchem mówi tajemnice. [3] »A kto prorokuje, powieda ludziam zbudowanie, i napominanie, i pocieszenie. [4] »Kto mówi językiem, samego siebie buduje; a kto prorokuje, Zbór buduje. [5] »A chcę abyście wszyscy wy mówili językami, ale więcej abyście prorokowali. Więtszy bowiem jest ten który prorokuje, niż ten który mówi językami, oprócz jeśliby wykładał, aby Zbór zbudowanie brał. [6] »A teraz, bracia, gdybych przyszedł do was językami mówiąc, cóz wam pomogę, jeślibym wam nie mówił, abo przez objawienie, abo przez wiadomość, abo przez proroctwo, abo przez naukę? [7] »Wszak i rzeczy bezduszne głos dawające, choć piszczałka, choć cytra, jeśliby różności dźwiękami nie dawały, jakoż będzie poznano to co piskają, abo co na cytrze grają? [8] »Abowiem jeśliby nie znaczny głos trąba dała, któż się gotować będzie na wojnę? [9] »Także i wy jeślibyście przez język nie dobrze znaczną mowę podali, jakoż będzie rozumiano co się mówi? Bo będziecie na wiatr mówiącymi. [10] »Tak wiele (jako na przykład) rodzajów głosów jest na świecie, a żaden z nich nie jest niemy. [11] »Jeślibych tedy nie wiedział mocy głosowej, będę onemu, który mówi, człowiekiem obcego języka; a on który mówi, będzie też mnie za człowieka obcego języka. [12] »Także i wy, ponieważ gorliwie żądacie duchów, ku zbudowaniu Zborowemu szukajcie abyście obfitowali. [13] »Dla tego kto mówi językiem, niech się modli aby wykładał. [14] »Bo jeślibych się modlił językiem, duch mój modli się, a wyrozumienie moje bezowocne jest inszym. [15] »Cóż tedy jest? będę się modlił duchem, a będę się modlił i wyrozumieniem; będę śpiewał duchem, a będę śpiewał i wyrozumieniem. [16] »Bo jeślibyś błogosławił duchem, on który napełnia miejsce nieuka, jako rzecze Amen na twe dziękowanie? gdyż, co mówisz, niewie. [17] »Abowiem dobrzeć ty dziękujesz, ale się drugi nie buduje. [18] »Dziękuję Bogu mojemu, iż więcej niż wszyscy wy językami mówię. [19] »Ale we Zborze chcę raczej pięć słów według wyrozumienia mego powiedzieć, abych i drugie nauczył, niźli dziesięć tysięcy słów językiem obcym. [20] »Bracia! nie bądźcie dziećmi zmysłami; ale złością zdzieciniejcie, a zmysłami doskonałymi bądźcie. [21] »W zakonie napisano jest: Iż przez obce języki, i wargami obcymi mówić będę ludowi temu, a przedsię ani tak usłuchają mię, mówi Pan. [22] »A tak języki znakiem są, nie tym którzy wierzą, ale niewiernym; a Proroctwo nie niewiernym, ale wierzącym. [23] »Jeśliby się tedy zszedł Zbór cały wespółek, a wszyscyby językami mówili, a weszliby nieukowie abo niewierni, izali nie rzeką że szalejecie? [24] »A jeśliby wszyscy prorokowali, a wszedłby który niewierny abo nieuk, przekonany bywa od wszytkich, rozsądzony bywa od wszytkich; [25] »A tak skrytości serca jego jawne się sstawają; a tak padszy na oblicze pokłoni się Bogu, opowiedając że Bóg prawdziwie miedzy wami jest. [26] »Cóż tedy jest, bracia? gdy się zchodzicie, każdy z was Psalm ma, naukę ma, język ma, objawienie ma, wykładanie ma; wszytko ku zbudowaniu niech będzie. [27] »Chociaż językiem kto mówi, niech to będzie po dwu, abo nawięcej po trzech, i to na przemiany; a jeden niech wykłada. [28] »A jeśliby nie było wykładacza, niech milczy we Zborze z obcym językiem, a niech samemu sobie mówi i Bogu. [29] »A Prorocy niech dwa abo trzej mówią, a inszy niechaj rozsądzają. [30] »A jeśliby inszemu było objawiono który siedzi, pierwszy niechaj milczy. [31] »Bo możecie po jednemu wszyscy prorokować, aby się wszyscy uczyli, i wszyscy pocieszeni byli. [32] »I duchowie Proroków, Prorokom poddani bywają. [33] »Abowiem nie jest Bogiem rostyrku Bóg, ale pokoju, jako we wszytkich zborzech onych świętych ludzi. [34] »Niewiasty wasze niech we Zborzech milczą; abowiem nie jest pozwolono im mówić, ale aby poddane były, jako i zakon mówi. [35] »A jeśli się czego nauczyć chcą, niechże doma swych mężów pytają; szkarada bowiem rzecz jest we Zborze niewiastom mówić. [36] »Izali od was mowa Boża wyszła? Izali ku wam samym tylko przyszła? [37] »Jeśli kto zda się Prorokiem być, abo duchownym, niechże pozna iż te rzeczy, które piszę wam, Pańskie są przykazania. [38] »A jeśli kto niewie, niechajże niewie. [39] »A tak, bracia, gorliwie żądajcie tego abyście prorokowali, a mówić językami nie hamujcie. [40] »Wszytko niech przystojnie i według porządku będzie. 
«  1 List do Koryntian 13 1 List do Koryntian 14 1 List do Koryntian 15  »