Teksty » Nowy Testament - Rakowski » List do Rzymian » Rozdział 8
«  List do Rzymian 7 List do Rzymian 8 List do Rzymian 9  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Żadnego tedy teraz potępienia niemasz onym, którzy w Christusie Jezusie, nie wedle ciała chodzą, ale wedle ducha. [2] »Abowiem zakon ducha onego żywota w Christusie Jezusie, wolnym uczynił mię od zakonu grzechu i śmierci. [3] »Bo co niemożnego było zakonowi, dla tego iż był niemocny dla ciała, Bóg sprawił posławszy Syna swego w podobieństwie ciała grzechu, i dla grzechu, zniszczył grzech w ciele. [4] »Aby ono usprawiedliwienie zakonu wypełniło się w nas, którzy nie wedle ciała chodzimy, ale wedle ducha. [5] »Abowiem oni którzy wedle ciała są, tym co jest cielesnego bawią się; a którzy wedle ducha, tym co duchownego. [6] »Bo zabawka ciała jest śmierć; a zabawka ducha jest żywot i pokój; [7] »Przeto iż zabawka ciała nieprzyjaciółką jest przeciwko Bogu. Bo się zakonowi Bożemu nie poddaje; bo też nie może. [8] »A którzy w ciele są, Bogu się podobać nie mogą. [9] »Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w duchu, ponieważ duch Boży mieszka w was. A jeśli kto ducha Christusowego nie ma, ten nie jest jego. [10] »Ale jeśli Christus w was jest, tedy ciało jest martwe dla grzechu, a duch jest żywot dla sprawiedliwości. [11] »A jeśli duch onego który wzbudził Jezusa z martwych mieszka w was, on który wzbudził Christusa z martwych, żywe uczyni i śmiertelne ciała wasze, dla onego ducha swojego który w was mieszka. [12] »Także tedy, bracia, powinni jesteśmy nie ciału, abyśmy wedle ciała żyli. [13] »Abowiem jeślibyście według ciała żyli, macie pomrzeć; A jeśli duchem sprawy ciała umartwicie, żyć będziecie. [14] »Bo którzykolwiek duchem Bożym wiedzieni bywają, ci są Synmi Bożymi. [15] »Boście nie wzięli ducha niewolstwa zasię ku bojaźni; aleście wzięli ducha przysposobienia synowstwa, w którym krzyczymy: Abba, Ojcze! [16] »Onże duch poświadcza duchowi naszemu, iż jesteśmy dziećmi Bożymi. [17] »A jeśli dziećmi, tedy i dziedzicmi; dziedzicmić Bożymi, a społu dziedzicmi z Christusem; jeśliże społu znim cierpimy, abyśmy też społu znim byli uwielbieni. [18] »Abowiem mam za to iż nie są godne cierpienia teraźniejszego czasu onej chwały, która się ma objawić przeciwko nam. [19] »Abowiem uprzejme wygładanie onego stworzenia objawienia synów Bożych oczekawa. [20] »Bo próżności ono stworzenie poddane jest, nie dobrowolnie, ale dla onego który je poddał, pod nadzieją, [21] »Iż i samo ono stworzenie będzie wolne uczynione z niewolstwa skażenia, na wolność chwały dziatek Bożych. [22] »Wiemy bowiem iż wszytko ono stworzenie społu wzdycha, i społu boleje aż do tąd. [23] »A nie tylko ono stworzenie, ale i my sami którzy pierwasnki ducha mamy, i my mówię sami w sobie wzdychamy, przysposobienia synowstwa oczekawając, okupienia ciała naszego. [24] »Abowiem nadzieją jesteśmy zbawieni. A nadzieja widziana, nie jest nadzieją. Bo co widzi kto, przecz się i tego nadziewa? [25] »Ale jeśli się tego, czego nie widzimy nadziewamy, przez wytrwanie oczekawamy. [26] »Także też i on duch wzajem podpomaga mdłościam naszym. Abowiem o coby prosić, jakoby potrzeba, niewiemy; ale samże duch przyczynia się za nami wzdychaniami niewymowionymi. [27] »A on który się bada serc, wie która jest zabawka ducha, iż według Boga przyczynia się za świętymi. [28] »A wiemy że miłującym Boga, wszytkie rzeczy społu pomagają ku dobremu, onym którzy podług postanowienia wezwani są. [29] »Abowiem które on przedtym poznał, te też przedtym postanowił, aby kształtem podobni byli obrazowi syna jego, żeby był on pierworodnym między wielem braciej. [30] »A których przedtym postanowił, tych też wezwał; a których wezwał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił. [31] »Cóż tedy rzeczemy na te rzeczy? To: Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam? [32] »Który też onemu własnemu Synowi nie zfolgował, ale za nas wszytki wydał go, jakoż też z nim wszytkich rzeczy nam nie daruje? [33] »Któż będzie skarżył na wybrane Boże? Bóg jest który usprawiedliwia. [34] »Kto jest coby potępił? Christus jest który umarł, a tym więcej który też jest wzbudzony; który też jest na prawicy Bożej; który się też przyczynia za nami. [35] »Któż nas odłączy od onej miłości Christusowej? ucisk? abo ściśnienie? abo prześladowanie? abo głód? abo nagość? abo niebeśpieczeństwo? abo miecz? [36] »Jako napisano jest: Iż dla ciebie zabijani bywamy cały dzień; poczytani jesteśmy jako owce na rześ zgotowane. [37] »Ale w tym wszytkim przewyciężamy przez onego który umiłował nas. [38] »Abowiem upewniony jestem, iż ani śmierć, ani żywot, ani aniołowie, ani przełożeństwa, ani mocy, ani teraźniejsze rzeczy, ani przyszłe, [39] »Ani wysokość, ani głębokość, ani które stworzenie insze będzie mogło nas odłączyć od onej miłości Bożej, która jest w Christusie Jezusie Panu naszym. 
«  List do Rzymian 7 List do Rzymian 8 List do Rzymian 9  »