Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A gdy się wypełniał dzień Pięćdziesiątnice, byli wszyscy jednostajnie na tymże miejscu.
[2] »I sstał się z prędka z nieba dźwięk, jakoby przypadającego wiania gwałtownego, i napełnił cały on dom, kędy byli siedzący.
[3] »I widziane były od nich rozdzielone języki, jakoby ognia, i usiadł nad każdym z osobna z nich.
[4] »I napełnieni byli wszyscy Ducha świętego, i poczęli mówić innymi języki, jako on duch dawał im wymawiać.
[5] »A byli w Jeruzalem mieszkający Żydowie, mężowie bogobojni, ze wszego narodu onych, którzy są pod niebem.
[6] »A gdy się sstał głos ten, zeszło się mnóstwo ludzi, i pomieszało się, iż słyszał każdy z osobna własnym swym językiem mówiące je.
[7] »I zapamiętywali się wszyscy, i dziwowali, mówiąc jedni do drugich: Izali oto wszyscy ci nie są, którzy mówią, Galileyczycy?
[8] »A jakoż my mówiące słyszymy każdy własnym językiem naszym, w którymeśmy się zrodzili?
[9] »My Parthowie, i Medowie, i Elamitowie, i którzy mieszkamy w Mezopotamiey, Judskiej ziemi też i w Kapadocyey, Poncie, i Azyiey,
[10] »W Frygyey też i w Pamfiliey, Egiptcie, i w stronach Libiey onej, która jest podle Cyreny, i przychodniowie Rzymscy; Żydowie też i nowowiernicy,
[11] »Kreteńczycy i Arabczycy; słyszymy mówiące je naszymi języki wielmożności Boże.
[12] »I zapamiętawali się wszyscy, i wątpili, jeden do drugiego mówiąc: Cóż wżdy to chce być?
[13] »A drudzy szydząc, mówili: Że wina młodego napełnieni są.
[14] »A stanąwszy Piotr z onymi jedennaścią, podniósł głos swój, i mówił do nich: Mężowie Judscy, i mieszkający w Jeruzalem wszyscy! to niech wam wiadomo będzie, i przyjmijcie do uszu słowa moje.
[15] »Abowiem nie są ci, jako wy mniemacie, pijani; abowiem godzina trzecia jest na dzień;
[16] »Ale to jest co przepowiedziano przez Proroka Joela:
[17] »I będzie w ostateczne dni, (mówi Bóg): Wyleję z ducha mego na wszelkie ciało; i prorokować będą synowie waszy i córki wasze, i młodzieńcy waszy widzenia oglądają, a starcom waszym sny się śnić będą.
[18] »A k temu, na sługi me, i na służebnice moje, we dni one wyleję z ducha mego, i będą prorokować.
[19] »I dam cuda na niebie wzgórę, i znamiona na ziemi nisko, krew i ogień i kurzawę dymu.
[20] »Słońce się obróci w ciemność, a księżyc w krew, przedtym niż przyjdzie on dzień Pański wielki i okazały.
[21] »I będzie, że wszelki ktoby wzywał imienia Pańskiego, będzie zbawion.
[22] »Mężowie Izraelscy, słuchajcie mów tych: Jezusa onego Nadzarethskiego, męża od Boga dowiedzionego u was mocami i cudami i znamiony, które czynił prze zeń Bóg w pojśrzodku was, jako i sami wiecie.
[23] »Tego gdyście za postanowioną radą i przeznaniem Bożym wydanego wzięli, przez ręce bezprawników przybiwszy do krzyża zagładziliście.
[24] »Którego Bóg wzbudził, rozwiązawszy boleści śmierci; dla tego, iż była nie można, aby był zatrzymany od niej.
[25] »Dawid bowiem mówi o nim: Upatrowałem Pana przed sobą zawżdy, iż jest po prawicy mojej, abych nie był wzruszon.
[26] »Dlategoż się rozweseliło serce moje, i rozradował się język mój; a jeszcze ciało moje odpoczynie w nadziei.
[27] »Iż nie zostawisz dusze mojej w piekle, ani dasz świętemu twemu widzieć skażenia.
[28] »Oznajmiłeś mi drogi żywota; napełnisz mię radością z obliczem twoim.
[29] »Mężowie bracia! godzi się mówić beśpiecznie do was, o Patryarsze Dawidzie, iż i dokonał żywota, i pogrzebion jest, i grób jego jest między nami aż do dnia tego.
[30] »Prorokiem tedy będąc, i wiedząc, że przysięgą przysiągł jemu Bóg, iż z owocu biodry jego, wedle ciała, wzbudzić miał Christusa, i posadzić na stolicy jego.
[31] »Przeglądając powiedał o powstaniu Christusowym, iż nie była zostawiona dusza jego w piekle, ani ciało jego ujźrzało skażenia.
[32] »Tego Jezusa wzbudził Bóg, czego wszyscy my jesteśmy świadkowie.
[33] »Prawicą tedy Bożą będąc wywyższony, a obietnicę ducha świętego wziąwszy od onego Ojca, wylał to co teraz wy widzicie, i słyszycie.
[34] »Abowiem nie Dawid wstąpił na niebiosa; lecz mówi sam: Rzekł Pan panu memu, siądź po prawicy mej,
[35] »Ażbych położył nieprzyjacioły twe podnóżkiem nóg twoich.
[36] »Zapewne tedy niechaj wie wszytek dom Izraelski, iż i Panem i Christusem go Bóg uczynił, tego to Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali.
[37] »A usłyszawszy, przerażeni są na sercu, i rzekli do Piotra i innych Apostołów: Cóż mamy czynić, mężowie bracia?
[38] »A Piotr rzekł do nich: Kajcie się, i niech ponurzony będzie każdy z was w imię Jezusa Christusa, na odpuszczenie grzechów; i weźmiecie dar ducha świętego.
[39] »Wam bowiem jest uczyniona ona obietnica, i dziatkom waszym, i wszytkim którzy daleko są, ile ich kolwiek przyzowie Pan Bóg nasz.
[40] »I innych mów wielą oświadczał, i napominał, mówiąc: Zachowajcie się od narodu wykrętnego tego.
[41] »Którzy tedy chętnie przyjęli mowę jego, ponurzeni są. I przystało dnia onego ku nim dusz jakoby trzy tysiące.
[42] »A byli trwający w nauce Apostolskiej, i w społeczności, i w łamaniu chleba, i w modlitwach.
[43] »A była wszelkiej duszy bojaźń; i wiele się cudów i znamion przez Apostoły sstało.
[44] »A wszyscy wierzący byli na tymże miejscu, i mieli wszytkie rzeczy spólne.
[45] »A osiadłości i majętności przedawali, i udzielali ich wszytkim, jako kto potrzebę miał.
[46] »Co dzień też trwając jednostajnie w kościele, łamiąc też po domach chleb, przyjmowali pokarm w radości, i w prostocie serca;
[47] »Chwaląc Boga, i mając łaskę u wszytkiego ludu. A Pan przydawał one, którzy mieli być zbawieni, co dzień zborowi.