Teksty » Nowy Testament - Rakowski » Dzieje Apostolskie » Rozdział 15
«  Dzieje Apostolskie 14 Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A niektórzy zstąpiwszy z Judskiej ziemie nauczali bracią, iż jeśli się nie obrzeżecie obyczajem Moyzeszowym, nie możecie być zbawieni. [2] »Gdy się tedy sstał rozruch i sprzeczanie niemałe Pawła i Barnabasza przeciwko nim, postanowili aby wstąpił Paweł i Barnabasz i niektórzy inszy z nich do Apostołów, i do Starszych do Jeruzalem, z strony pytania tego. [3] »Onić tedy będąc posłani od Zboru, przeszli przez Fenikę i Samaryą, przekładając nawrócenie Poganów; i uczynili wesele wielkie wszytkiej braciej. [4] »A gdy przyszli do Jeruzalem, przyjęci byli od Zboru, i Apostołów, i Starszych, i opowiedzieli jako wielkie rzeczy Bóg uczynił z nimi. [5] »I powstali niektórzy z sekty Faryzeuszów, którzy byli uwierzyli, mówiąc: Iż potrzeba obrzezać je, i roskazać żeby zachowywali Zakon Moyzeszów. [6] »Zgromadzili się tedy Apostołowie i Starszy, aby wejźrzeli w sprawę tę. [7] »A gdy wielkie sprzeczanie było, powstawszy Piotr rzekł do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że od dni starodawnych Bóg mię między wami obrał, aby przez usta moje słyszeli Pogani onę mowę Ewanieliey, i wierzyli. [8] »I serca znający Bóg, dał im świadectwo, dawszy im Ducha świętego jako i nam; [9] »I żadnej różnice nie uczynił między nami, i nimi, wiarą oczyściwszy serca ich. [10] »Teraz tedy przecz kusicie Boga, kładąc jarzmo na szyję uczniów, którego ani Ojcowie naszy, ani my nie mogliśmy znosić? [11] »Ale przez onę łaskę Pana Jezusa Christusa wierzymy iż zbawieni będziem, którym sposobem i oni uczniowie. [12] »I umilknęło wszytko mnóstwo, a słuchali Barnabasza i Pawła przekładających, jako wielkie uczynił Bóg znamiona i cuda między Pogany przez nie. [13] »A gdy umilknęli oni, odpowiedział Jakób, mówiąc: Mężowie bracia, słuchajcie mię. [14] »Symeon przełożył jako naprzód Bóg nawiedził aby wziął z Poganów lud imieniowi swemu. [15] »A z tym się zgadzają mowy Prorockie; jako jest napisano: [16] »Potym się wrócę i znowu zbuduję Przybytek Dawidów upadły, a rozwalone strony jego znowu zbuduję, i wyprostuję go, [17] »Aby wżdy szukali oni pozostali z ludzi Pana, i wszyscy narodowie, nad którymi wzywano imienia mojego nad nimi; mówi Pan, który czyni te rzeczy wszytkie. [18] »Znajomeć od wieku są Bogu wszytki uczynki jego. [19] »Przetoż ja sądzę żeby nie niepokoić onych, którzy się z Poganów nawracają do Boga. [20] »Ale posłać list do nich, aby się wstrzymawali od splugawienia bałwanów, i od wszeteczeństwa, i od dawionego, i od krwie. [21] »Abowiem Moyzesz od rodzajów starodawnych w każdym mieście one, którzy go obwoływają, ma, gdy w zgromadzeniach na każdy Szabat czytany bywa. [22] »Tedy się zdało Apostołom i starszym, z całym onym Zborem, wybrane męże z nich, posłać do Antyochiey z Pawłem i z Barnabaszem: Judasa przezwanego Barsabaszem, i Sylę, męże przodujące między bracią; [23] »Napisawszy przez rękę ich te słowa: Apostołowie i starszy, i bracia, onym którzy są w Antyochiey i w Syryey, i w Cylicyey, braciej którzy są z Poganów, zdrowia życzymy. [24] »Ponieważeśmy słyszeli, iż niektórzy z nas wyszedszy zatrwożyli was mowami, wątląc dusze wasze, mówiąc, żebyście się obrzezali, i zachowywali Zakon, którymeśmy tego nie roskazowali. [25] »Zdało się nam będącym jednostajnie zgromadzonym wybrane męże posłać do was z miłymi naszymi Barnabaszem i z Pawłem. [26] »Ludźmi którzy wydali dusze swe za imię Pana naszego Jezusa Christusa. [27] »Posłaliśmy tedy Judasa i Sylę, którzyby też ustnie wam opowiedzieli tyż rzeczy. [28] »Abowiem zdało się świętemu Duchowi i nam, abyśmy nic więcej nie kładli na was ciężaru, oprócz potrzebnych tych: [29] »Abyście się wstrzymawali od rzeczy bałwanom ofiarowanych, i od krwie, i od dawionego, i od wszeteczeństwa; od których rzeczy jeśli zachowywać będziecie sami siebie, dobrze uczynicie. Miejcie się dobrze. [30] »Onić tedy odprawieni, przyszli do Antyochiey, a zgromadziwszy mnóstwo oddali list. [31] »A przeczytawszy, weselili się z pocieszenia. [32] »Judas też i Sylas, i sami Prorokami będąc, mową długą pocieszali bracią, i utwierdzali. [33] »A pomieszkawszy tam do czasu, odprawieni są z pokojem od braciej do Apostołów. [34] »Lecz zdało się Syli zetrwać tam; [35] »A Paweł i Barnabasz zamieszkali w Antyochiey, nauczając i przepowiedając z innych wielem onę mowę Pańską. [36] »A po kilku dni, rzekł Paweł do Barnabasza: Wróciwszy się wżdy nawiedźmy bracią naszę po wszytkich mieściech, w którycheśmy opowiedali onę mowę Pańską, jakoli się mają. [37] »I Barnabasz radził aby z sobą wzięli Jana, nazwanego Markiem; [38] »A Paweł miał za słuszną, onego który odstał od nich z Pamfiliey, i nie chodził z nimi na onę sprawę, nie brać z sobą tego. [39] »Sstało się tedy między nimi obostrzenie, tak iż odstąpił jeden od drugiego; a Barnabasz wziąwszy z sobą Marka, wiózł się do Cypru; [40] »A Paweł obrawszy sobie Sylę wyszedł, będąc oddany łasce Bożej od braciej. [41] »I przechodził Syryą, i Cilicyą, utwierdzając Zbory. 
«  Dzieje Apostolskie 14 Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16  »