Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A byli niektórzy w Antyochiey we Zborze który tam był, Prorocy i Nauczyciele, i Barnabasz i Symeon nazwany Nigrem, i Lucyusz Cyreneyczyk, i Manaen, który był społu wychowan z Herodem Tetrarchą, i Saul.
[2] »A gdy służyli oni Panu, i pościli, rzekł Duch święty: Odłączcież mi i Barnabasza i Saula ku onej sprawie do którejem ich przyzwał.
[3] »Tedy pościwszy i modliwszy się, i włożywszy ręce na nie, opuścili.
[4] »Oni tedy posłani od Ducha świętego, przeszli do Seleucyey, a ztamtąd odpłynęli do Cypru.
[5] »A gdy byli w Salaminie, opowiedali mowę Bożą w zgromadzeniach Żydowskich; a mieli i Jana usługującego.
[6] »A przeszedszy wysep aż do Pafu, naleźli niektórego czarnoksiężnika fałszywego Proroka Żyda, któremu imię było Bariesus,
[7] »Który był z Starostą Sergiuszem Pawłem mężem rostropnym. Ten przyzwawszy Barnabasza i Saula, domagał się słuchać onej mowy Bożej.
[8] »Lecz sprzeciwiał się im Elimas Czarnoksiężnik, (abowiem tak się wykłada imię jego), szukając jakoby odwrócić Starostę od wiary.
[9] »A Saul (który i Paweł) napełniony Ducha świętego, i pilno patrząc nań,
[10] »Rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu dyabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości, nie przestanieszże podwracać dróg Pańskich prostych?
[11] »A teraz oto ręka Pańska przeciw tobie: i będziesz ślepym, nie widząc słońca aż do czasu. A natychmiast przypadła nań mgła i ciemność, i obchodząc szukał którzyby go wodzili za rękę.
[12] »Tedy ujźrzawszy Starosta co się sstało, uwierzył, przerażony oną nauką Pańską.
[13] »A puściwszy się z Pafu oni co z Pawłem byli, przyszli do Pergi Pamfileyskiey. A Jan odstąpiwszy od nich, wrócił się do Jerozolimy.
[14] »A oni przeszedszy z Pergi, przyszli do Antyochiey Pizydeyskiey, a wszedszy do zgromadzenia w dzień Szabatów, usiedli.
[15] »A po czytaniu Zakonu i Proroków, posłali Przedniejszy zgromadzenia do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli macie mowę u siebie napominania do ludu, mówcie.
[16] »A powstawszy Paweł, i skinąwszy ręką, rzekł: Mężowie Izraelscy, i którzy się boicie Boga, słuchajcie:
[17] »Bóg ludu tego Izraelskiego obrał Ojce nasze, i lud wywyższył gdy przemieszkawali w ziemi Egiptskiej, i ramieniem wysokim wywiódł je z niej.
[18] »I około czterdzieści lat czasu, znaszał zwyczaje ich na puszczy.
[19] »I wygładziwszy narodów siedm w ziemi Chananeyskiey, losem rozdał im ziemię ich.
[20] »A potym jakoby przez lat cztery sta i piącidziesiąt, dał im Sędzie aż do Samuela Proroka.
[21] »A od tąd żądali o Króla, i dał im Bóg Saula syna Kisowego, męża z pokolenia Beniaminowego, lat czterdzieści;
[22] »A odstawiwszy go, wzbudził im Dawida za Króla; o którym też rzekł świadectwo dawszy: Znalazłem Dawida onego syna Jessego, męża wedle serca mego, który uczyni wszytkie chcenia moje.
[23] »Z tegoć Bóg nasienia według obietnice wzbudził Izraelowi Zbawiciela Jezusa.
[24] »Gdy pierwej obwoływał Jan przed weszciem jego Ponurzenie pokajania wszytkiemu ludowi Izraelskiemu.
[25] »A gdy wypełnił Jan bieg swój, mówił: Kim mię mniemacie być, nie jestem ja. Ale oto przychodzi za mną, którego nie jestem godzien obuwia nóg rozwiązać.
[26] »Mężowie bracia, synowie narodu Abrahamowego, i którzy między wami boją się Boga, wamci ona mowa zbawienia tego jest posłana.
[27] »Abowiem mieszkający w Jeruzalem, i Książęta ich, tego nie poznawszy, i głosów Prorockich które przez każdy Szabat bywają czytane, osądziwszy go, wypełnili je.
[28] »I żadnej przyczyny śmierci nie znalazszy, żądali od Piłata aby on był zgładzon.
[29] »A gdy wykonali wszytko co o nim napisano było, zdjąwszy z drzewa, włożyli do grobu.
[30] »Lecz Bóg wzbudził go od umarłych.
[31] »Który widziany był przez dni wiele, od onych którzy społu sstąpili z nim z Galileiey do Jeruzalem, którzy są świadki jego u ludu.
[32] »I my wam opowiedamy onę obietnicę, która się Ojcom sstała,
[33] »Iż tę Bóg wypełnił dziatkam ich nam, wzbudziwszy Jezusa; jako też w Psalmie wtórym jest napisano: Syn mój jesteś ty, ja dziś urodziłem cię.
[34] »A iż go wzbudził od umarłych, aby się więcej nie wrócił do skażenia, tak powiedział: Że dam wam one święte Dawidowe wierne obietnice.
[35] »Przeto i indziej powieda: Nie dasz świętemu twemu widzieć skażenia.
[36] »Albowiemci Dawid w własnym wieku usłużywszy radzie Bożej, zasnął, i przyłożon jest do Ojców swych, i widział skażenie;
[37] »Lecz którego Bóg wzbudził, nie widział skażenia.
[38] »Wiadomo tedy niech będzie wam, mężowie bracia, iż się przez tego wam odpuszczenie grzechów opowieda.
[39] »I od wszytkich rzeczy, od którycheście nie mogli być w Zakonie Moyzeszowym usprawiedliwieni, w tym każdy wierzący usprawiedliwiony bywa.
[40] »Patrzcie tedy aby nie przyszło na was ono co powiedziano w Prorocech:
[41] »Obaczcie wy wzgardziciele, i zadziwujcie się, i zniszczejcie; Iż uczynek ja sprawuję za dni waszych, uczynek któremu nie uwierzycie, gdyby kto wyłożył wam.
[42] »A gdy wyszli z zgromadzenia Żydowskiego, prosili Pogani aby w drugi Szabat mówiono do nich tyż słowa.
[43] »A gdy rozpuszczono zgromadzenie, poszło wiele z Żydów i z nabożnych przychodniów do wiary za Pawłem i Barnabaszem; którzy mówiąc do nich, namawiali ich, aby trwali w onej łasce Bożej.
[44] »A w przyszły Szabat niemal wszytko miasto zgromadziło się słuchać onej mowy Bożej.
[45] »A ujźrzawszy Żydowie one tłumy, napełnieni są gorliwości, i sprzeciwiali się onemu co Paweł mówił, sprzeciwiając się i bluźniąc.
[46] »A beśpiecznie sobie począwszy Paweł i Barnabasz, rzekli: Wamci było potrzeba naprzód aby opowiedziano onę mowę Bożą; Lecz ponieważ odrzucacie ją, i niegodnymi sądzicie samych siebie onego wiecznego żywota, oto, obracamy się do Poganów.
[47] »Tak bowiem roskazał nam Pan, mówiąc: Położyłem cię na światłość Poganom, abyś był ku zbawieniu aż do ostatku ziemie.
[48] »A słysząc Poganie weselili się, i sławili onę mowę Pańską; i uwierzyli ile ich było zrządzonych ku żywotowi wiecznemu.
[49] »I roznaszała się ona mowa Pańska po wszytkiej onej krainie.
[50] »A Żydowie poduszczali nabożne niewiasty, i uczciwe, i przedniejsze onego miasta; i wzbudzili prześladowanie na Pawła i Barnabasza, i wyrzucili je z granic swych.
[51] »A oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nie, szli do Ikonium.
[52] »A uczniowie byli napełnieni wesela i Ducha świętego.