Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A pierwszego dnia szabatów, Marya Magdalena przychodzi rano, gdy ciemność jeszcze była, do grobu; i widzi kamień odjęty od grobu.
[2] »Bieży tedy i przychodzi do Symona Piotra, i do onego drugiego ucznia, którego miłował Jezus; i mówi im: Wzięto Pana z grobu, a niewiemy kędy go położono.
[3] »Wyszedł tedy Piotr, i on drugi uczeń, i przyszli do grobu.
[4] »I bieżeli oni dwa społu; a on drugi uczeń wprzód bieżał prędzej niż Piotr, i przyszedł pierwszy do grobu;
[5] »A nachyliwszy się, widzi leżące chusty; przedsię nie wszedł.
[6] »Przychodzi tedy Symon Piotr idąc za nim, i wszedł w grób, i widzi chusty leżące.
[7] »I ścierkę, która była na głowie jego, nie z chustami położoną, ale osobno zwinioną na jedno miejsce.
[8] »Tedy wszedł i on drugi uczeń, który był pierwszy przyszedł do grobu, i widział, i uwierzył.
[9] »Abowiem jeszcze nie rozumieli Pisma, iż było potrzeba jemu z martwych wstać.
[10] »Odeszli tedy zasię do swoich uczniowie.
[11] »A Marya stała u grobu płacząc z dworu. Gdy tedy płakała, nachyliła się w grób.
[12] »I widzi dwu Aniołu w bieli siedzących, jednego u głowy, a drugiego u nóg, gdzie było położono ciało Jezusowe.
[13] »I mówią jej oni: Niewiasto, przecz płaczesz? Rzekła im: Iż wzięto Pana mego, a niewiem kędy go położono.
[14] »A to rzekszy, obróciła się na zad, i widzi Jezusa stojącego; i niewiedziała iż Jezus był.
[15] »Rzekł jej Jezus: Niewiasto, czemu płaczesz? kogo szukasz? Ona, mniemając, żeby ogrodnik był, mówi mu: Panie, jeśliś go ty wyniósł, powiedz mi, gdzieś go położył; a ja go wezmę.
[16] »Mówi jej Jezus: Marya. Obróciwszy się ona mówi mu: Rabboni: co się mówi: Nauczycielu.
[17] »Mówi jej Jezus: Nie tykaj się mnie; abowiemem jeszcze nie wstąpił do Ojca mego; ale idź do braciej mojej, i powiedz im: Wstępuję do Ojca mojego, i Ojca waszego, i Boga mego, i Boga waszego.
[18] »Przychodzi Marya Magdalena opowiedając uczniom że widziała Pana, a iż te rzeczy powiedział jej.
[19] »Gdy tedy był wieczór dnia onego pierwszego szabatów, a drzwi były zamknione, gdzie byli uczniowie zgromadzeni dla bojaźni Żydowskiej, przyszedł Jezus; i stanął w pojśrzodku, i mówi im: Pokój wam.
[20] »I to rzekszy, ukazał im ręce i bok swój. Uweselili się tedy uczniowie ujźrzawszy Pana.
[21] »Rzekł tedy im Jezus zasię: Pokój wam; jako posłał mię Ociec, i ja was posyłam.
[22] »I to rzekszy tchnął. I mówi im: Weźmicie ducha świętego.
[23] »Którychbyście odpuścili grzechy, odpuszczone im są. Którymbyście zatrzymali, zatrzymane są.
[24] »A Thomasz, jeden z onych dwunaście, nazwany Dydymus, nie był z nimi, kiedy przyszedł Jezus.
[25] »Mówili mu tedy drudzy uczniowie: Widzieliśmy Pana. A on im rzekł: Jeśli nie ujźrzę w ręku jego znaku goździ, a nie włożę palca mego w znak goździ, i nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę.
[26] »A po dniach ośmi zasię byli wewnątrz uczniowie jego, i Thomasz z nimi. Przychodzi Jezus gdy drzwi zamknione były, i stanął w pojśrzodku, i rzekł: Pokój wam!
[27] »Potym mówi Thomaszowi: Podaj palec twój ówdzie, a oglądaj ręce moje; A podaj rękę twą, i włóż ją w bok mój, a nie bądź niewiernym, ale wiernym.
[28] »I odpowiedział Thomasz, i rzekł mu: Pan mój, i Bóg mój.
[29] »Mówi mu Jezus: Żeś ujźrzał mię, Thomaszu, uwierzyłeś. Szczęśliwi którzy nie widzieli, a uwierzyli.
[30] »Wieleć tedy i innych znamion uczynił Jezus przed uczniami swymi, które nie są napisane w księgach tych.
[31] »A te są napisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Christusem onym Synem Bożym, i abyście wierząc, żywot mieli w imię jego.