Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A sstało się w Szabat wtóropierwszy, że się on przechadzał przez zboża; a rwali uczniowie jego kłosy, i jedli, wyminając rękoma.
[2] »A niektórzy z Faryzeuszów mówili im: Czemu czynicie czego się w Szabaty nie godzi czynić?
[3] »A odpowiedziawszy rzekł do nich Jezus: I tegoście nie czytali co uczynił Dawid, gdy łaknął sam i ci którzy z nim byli?
[4] »Jako wszedł do domu Bożego, i chleby pokładzienia wziął, i jadł, a dał też onym, którzy z nim byli; których nie godzi się jadać jedno samym tylko Ofiarownikom?
[5] »I mówił im: Iż Panem jest Syn człowieczy i Szabatu.
[6] »A sstało się w drugi Szabat, że wszedł do zgromadzenia i uczył; a był tam człowiek, i ręka jego prawa była uschła.
[7] »A podstrzegali go uczeni w Piśmie i Faryzeuszowie, jeśliby w Szabat uzdrawiał, aby naleźli oskarżenie przeciw niemu.
[8] »A on wiedział rozmyślania ich; i rzekł człowiekowi uschłą mającemu rękę: Wstań a stań w pojśrzodku; a on powstawszy stanął.
[9] »Rzekł tedy Jezus do nich: Spytam was co się godzi się w Szabaty, dobrzeli czynić, czyli źle czynić? duszę zachować, czyli zatracić?
[10] »I pojźrzawszy po wszytkich onych, rzekł onemu człowiekowi: Wyciągni rękę swą! a on uczynił tak; i przywrócona jest ręka jego zdrowa jako druga.
[11] »A oni napełnieni byli szaleństwa, i rozmawiali jedni z drugimi coby uczynili Jezusowi.
[12] »I sstało się we dni ony, odszedł na górę modlić się; i nocował na modlitwie Bożej.
[13] »A gdy był dzień, przywołał uczniów swych; a wybrawszy z nich dwanaście, które też Apostoły nazwał:
[14] »(Symona którego też nazwał Piotrem, i Andrzeia brata jego, Jakuba i Jana, Filippa i Bartłomieja,
[15] »Matheusza i Thomasza, Jakuba Alfeuszowego, i Symona którego zową Zelotem,
[16] »Judasa Jakóbowego, i Judasza Iskaryota, który też był zdrajcą.)
[17] »A zstąpiwszy z nimi stanął na miejscu równym; i tłum uczniów jego, i mnóstwo wielkie ludu ze wszytkiej Judskiey ziemie, z Jeruzalem, i z kraju pomorskiego Tyru i Sydonu, którzy przyszli aby go słuchali i byli uleczeni od chorób swych.
[18] »I którzy trapieni byli od duchów nieczystych; i uzdrawiani byli.
[19] »A wszytek on tłum szukał dotknąć się go; iż moc od niego wychodziła, i leczyła wszytki.
[20] »A on podnióższy oczy swoje na ucznie swe, mówił: Szczęśliwi ubodzy, iż wasze jest ono królestwo Boże.
[21] »Szczęśliwi którzy łakniecie teraz; iż będziecie nasyceni. Szczęśliwi którzy płaczecie teraz; iż się śmiać będziecie.
[22] »Szczęśliwi będziecie, gdy nienawidzieć was będą ludzie, i gdy wyłączą, i będą wam urągać, i wyrzucać będą imię wasze jako złe, dla Syna człowieczego.
[23] »Weselcie się onego dnia i wyskakujcie, oto bowiem zapłata wasza jest mnoga w niebie; Bo także czynili Prorokom Ojcowie ich.
[24] »Wszakże biada wam bogatym, iż już macie pociechę waszę.
[25] »Biada wam, którzyście napełnieni! iż łaknąć będziecie. Biada wam, którzy się śmiejecie teraz! iż żałować i płakać będziecie.
[26] »Biada wam, gdy dobrorzeczyć wam będą wszyscy ludzie! bo także czynili fałszywym Prorokom Ojcowie ich.
[27] »Ale wam mówię którzy słuchacie: Miłujcie nieprzyjacioły wasze; dobrze czyńcie nienawidzącym was.
[28] »Błogosławcie przeklinającym was; i módlcie się za draźniącymi was.
[29] »Bijącemu cię w policzek, podaj i drugi; i onemu któryć bierze szatę, i sukni nie hamuj.
[30] »I wszelkiemu proszącemu cię, daj; i od onego który bierze twoje, nie upominaj się;
[31] »I jako chcecie, aby czynili wam ludzie, i wy czyńcie im także.
[32] »A jeśli miłujecie one którzy was miłują, co wam za łaska jest? Abowiem i grzesznicy miłują one, co ich miłują.
[33] »A jeśli dobrze czynicie onym którzy wam dobrze czynią, co wam jest za łaska? abowiemci i grzesznicy toż czynią.
[34] »A jeślibyście pożyczali onym od których się nadziewacie odebrać, co wam jest za łaska? abowiem i grzesznicy grzesznikom pożyczają, aby równo odebrali.
[35] »Owszem miłujcie nieprzyjacioły wasze, i czyńcie dobrze, i pożyczajcie, nic się stąd nie nadziewając; a będzie zapłata wasza mnoga, i będziecie Syny onego Najwyższego; iż on dobrotliwy jest nad niewdzięcznymi i złymi.
[36] »Bądźcie tedy miłosierni, jako i on Ociec wasz miłosierny jest.
[37] »I nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni. Wypuszczajcie, a będziecie wypuszczeni.
[38] »Dajcie, a będzie wam dano; miarę dobrą, natłoczoną, i potrzęsioną, i opływającą dadzą na łono wasze. Tąż bowiem miarą którą mierzycie, odmierzono wam będzie.
[39] »I mówił im przypowieść: Izali może ślepy ślepego drogą prowadzić? a zaż nie obadwa w dół wpadną?
[40] »Nie jest uczeń nad Nauczyciela swego; a wyćwiczony wszelki jako Nauczyciel jego.
[41] »A co upatrujesz drzazgę w oku brata twego, a tramu który jest w własnym oku nie obaczasz?
[42] »Abo jako możesz rzec bratu swemu: Bracie! dopuść wyrzucę drzazgę która jest w oku twym; sam onego który jest w oku twym tramu nie uważając? Obłudniku wyrzuć wprzód tram z oka twego, a tedy przejźrzysz abyś wyrzucił drzazgę która jest w oku brata twego.
[43] »Abowiem nie jest drzewo dobre, czyniące owoc zbótwiały; ani drzewo zbótwiałe, czyniące owoc dobry.
[44] »Każde bowiem drzewo z własnego owocu poznane bywa; Bo z ciernia nie zbierają fig, ani z głogu zbierają winnej jagody.
[45] »Człowiek dobry z dobrego skarbu serca swego wynosi dobre; a zły człowiek ze złego skarbu serca swego wynosi złe. Abowiem z obfitości serca mówią usta jego.
[46] »Przecz mię zowiecie, Panie Panie, a nie czynicie tych rzeczy, które mówię?
[47] »Wszelki przychodzący do mnie i słyszący moje mowy i czyniący je, okażę wam komu jest podobnym:
[48] »Podobny jest człowiekowi budującemu dom, który wykopał i wybrał głęboko, i założył grunt na opoce. A gdy się powódź sstała, otrąciła się rzeka o dom on, a nie mogła nim zatrząsnąć; bo był ugruntowany na opoce.
[49] »A ten który usłyszał a nie czynił, podobien jest człowiekowi który zbudował dom na ziemi bez gruntu; o który otrąciła się rzeka; i wnet upadł, i sstało się rozerwanie domu onego wielkie.