Teksty » Nowy Testament - Rakowski » Ewangelia Mateusza » Rozdział 14
«  Ewangelia Mateusza 13 Ewangelia Mateusza 14 Ewangelia Mateusza 15  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »W on czas usłyszał Herod Tetrarcha słuch o Jezusie. [2] »I rzekł sługom swym: Ten jest Jan Ponurzyciel; on wstał z martwych, i dla tego one mocy skutecznie się pokazują w nim. [3] »Abowiem ten Herod pojmawszy Jana, związał go, i wsadził do ciemnice dla Herodyady żony Filipa brata swego. [4] »Bo mu Jan mówił: Nie godzi się tobie mieć jej. [5] »A chcąc go zabić, bał się tłumu, iż go jako Proroka mieli. [6] »A gdy dzień obchodzono narodzenia Herodowego, tańcowała córka Herodyady w pojśrzodku ich; i podobała się Herodowi. [7] »Stąd pod przysięgą obiecał jej dać czegobykolwiek żądała. [8] »A ona podwiedziona od matki swej: Daj mi, mówi, tu na misie głowę Jana Ponurzyciela. [9] »I zasmucił się Król; lecz dla przysiąg, i onych którzy społu siedzieli, kazał jej dać. [10] »A posławszy, ściął Jana w ciemnicy. [11] »I przyniesiona jest głowa jego na misie, i oddana Panience; i odniosła ją matce swej. [12] »I przystąpiwszy uczniowie jego, wzięli ciało, i pogrzebli je; i szedszy opowiedzieli Jezusowi. [13] »A usłyszawszy Jezus, ustąpił z onąd w łodzi na puste miejsce z osobna; a usłyszawszy tłumy szły za nim pieszo z miast. [14] »I wyszedszy Jezus, ujźrzał mnogi tłum; i rozlitował się nad nimi, i uzdrowił chore ich. [15] »A gdy był wieczór, przystąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: Puste jest miejsce to, i godzina już przeminęła; rozpuść tłumy, aby odszedszy do miasteczek kupili sobie pokarmów. [16] »A Jezus rzekł im: Nie mają potrzeby odchodzić; dajcie im wy jeść. [17] »A oni mówią mu: Nie mamy tu jedno pięcioro chlebów, i dwie rybie. [18] »A on rzekł: Przynieście mi je tu. [19] »I roskazawszy żeby one tłumy usiadły na trawie, i wziąwszy ono pięcioro chlebów, i ony dwie rybie, pojźrzawszy w niebo błogosławił; i złamawszy dał uczniom one chleby, a uczniowie onym tłumom. [20] »I jedli wszyscy, i nasyceni byli; i odnieśli co zbywało ułomków dwanaście koszów pełnych. [21] »A onych którzy jedli było mężów około piąci tysięcy, oprócz niewiast i dziatek. [22] »I wnet przymusił Jezus ucznie swe wstąpić w łódź i uprzedzić się na drugą stronę, ażby rozpuścił ony tłumy. [23] »A rozpuściwszy ony tłumy, wstąpił na górę z osobna modlić się. A gdy był wieczór, sam tylko tam był. [24] »A łódź już w pojśrzodku morza była miotana od wałów; był bowiem przeciwny wiatr. [25] »A czwartej straży nocnej poszedł do nich Jezus, chodząc po morzu. [26] »I ujźrzawszy go uczniowie po morzu chodzącego, zatrwożyli się, mówiąc: Iż widzenie jest! i od bojaźni krzyknęli. [27] »A wnet rzekł im Jezus, mówiąc: Tuszcie sobie dobrze jam jest; nie bójcie się. [28] »A odpowiedziawszy mu Piotr, rzekł: Panie, jeśli ty jesteś, każ abym do ciebie przyszedł po wodach. [29] »A on rzekł: Chodź! i zstąpiwszy z łodzi Piotr, szedł po wodach, aby przyszedł do Jezusa. [30] »A widząc, że wiatr był silny, bał się; i począwszy tonąć, krzyknął mówiąc: Panie zachowaj mię! [31] »A wnet Jezus wyciągnąwszy rękę, uchwycił go, i mówi mu: Małowierny, przeczżeś wątpił? [32] »A gdy oni wstąpili w łódź, ucichnął wiatr. [33] »A ci którzy byli w łodzi, przyszedszy pokłonili mu się, mówiąc: Prawdziwie Boży Syn jesteś. [34] »A przeprawiwszy się, przyszli do ziemie Genezaret. [35] »I poznawszy go mężowie miejsca onego; posłali na całą okolicę onę; i przyniesli mu wszytki źle się mające. [36] »I prosili go, aby się tylko dotykali kraju szaty jego, i ile się kolwiek dotknęli, zachowani byli. 
«  Ewangelia Mateusza 13 Ewangelia Mateusza 14 Ewangelia Mateusza 15  »