Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A dnia onego wyszedszy Jezus z domu, siedział podla morza.
[2] »I zgromadziło się do niego tłumów wiele, tak iż on w łódź wszedszy siedział;, a wszytek on tłum na brzegu stał.
[3] »I mówił im wiele w przypowieściach, mówiąc: Oto, wyszedł siewca ku sianiu.
[4] »I gdy on siał, niektóreć ziarna padły przy drodze; i przyszli ptacy, i pojedli je;
[5] »A drugie padły na miejsca opoczyste, gdzie nie miały ziemie wiele; i wnet wzeszły, dla tego że nie miały głębokości ziemie;
[6] »A gdy słońce weszło, wygorzały, i dla tego iż nie miały korzenia, uschły.
[7] »A drugie padły w ciernia; a wzgórę ciernia wystąpiły, i zadusiły je.
[8] »A drugie padły na ziemię dobrą; i dały owoc, toć sto, a to sześćdziesiąt, a to trzydzieści.
[9] »Kto ma uszy ku słuchaniu, niech słucha.
[10] »A przystąpiwszy uczniowie, rzekli mu: Dla czego w przypowieściach mówisz im?
[11] »A on odpowiedziawszy, rzekł im: Iż wam dano jest wiedzieć tajemnice onego Królestwa niebieskiego, a onym nie jest dano.
[12] »Abowiem ktokolwiek ma, dano będzie jemu, i obfitować będzie; a ktokolwiek nie ma, i to co ma, odjęto będzie od niego.
[13] »Dla tego w przypowieściach im mówię, iż patrząc nie patrzą, i słysząc nie słyszą, ani rozumieją.
[14] »I wypełnia się nad nimi Proroctwo Ezaiaszowe, mówiące: Słuchem usłyszycie, a nie zrozumiecie; i patrząc patrzyć będziecie, a nie ujźrzycie.
[15] »Zatyło bowiem serce ludu tego, i uszyma cięszko słuchali, i oczy swe zamrużali; by kiedy nie ujźrzeli oczyma, i uszyma usłyszeli, i sercem wyrozumieli, i nawrócili się, a uzdrowiłbym je.
[16] »A szczęśliwe oczy wasze są, iż patrzą; i uszy wasze, iż słyszą.
[17] »Amen bowiem powiedam wam: Iż wiele Proroków i sprawiedliwych, żądali widzieć te rzeczy na które patrzycie, a nie widzieli; i słyszeć te rzeczy które słyszycie, a nie słyszeli.
[18] »Wy tedy słuchajcie przypowieści onego siewce.
[19] »Gdy ktokolwiek słyszy mowę onego królestwa a nie rozumie, przychodzi on zły i porywa ono co wsiano w sercu jego. Ten jest on przy drodze siany.
[20] »A on na opoczystych miejscach posiany, ten jest on który słyszy mowę, i wnet z weselem przyjmuje ją.
[21] »A nie ma korzenia w sobie, ale doczesny jest; a gdy się sstanie ucisk, abo prześladowanie dla mowy, wnet się gorszy.
[22] »A on między ciernia wsiany, ten jest on który słyszy mowę, a pieczołowanie wieku tego, i omamienie bogactw zadusza onę mowę i bez owocną sstawa się.
[23] »A on na ziemię wsiany dobrą, ten jest on który słyszy mowę i rozumie, któryć owoc przynosi; i czyni, tenci sto, a ten sześćdziesiąt, a ten trzydzieści.
[24] »Drugą przypowieść przełożył im, mówiąc: Podobne jest ono Królestwo niebieskie człowiekowi siejącemu dobre nasienie na roli swej.
[25] »A gdy spali ludzie, przyszedł jego nieprzyjaciel, i nasiał kąkolów w pojśrzód pszenice; i odszedł.
[26] »A gdy wzeszła trawa i owoc uczyniła, tedy się pokazały i kąkole.
[27] »A przystąpiwszy słudzy onego domowego Gospodarza, rzekli mu: Panie, izaliś nie dobre nasienie wsiał na twojej roli? Skąd tedy ma kąkole?
[28] »A on rzekł im: Nieprzyjaciel człowiek to uczynił, a słudzy rzekli mu: Chceszże tedy odszedszy pozbieramy je?
[29] »A on rzekł: Nie! byście snać zbierając kąkole nie wykorzenili wespółek z nimi pszenice.
[30] »Dopuśćcie społu obojgu róść, aż do żniwa; a czasu żniwa rzekę żeńcom: Pozbierajcie pierwej kąkole, i zwiążcie je w snopki ku spaleniu ich; a pszenicę zgromadźcie do zchowania mego.
[31] »Inszą przypowieść przełożył im mówiąc: Podobne jest ono Królestwo niebieskie ziarnu gorczycznemu, które wziąwszy człowiek, wsiał na roli swej.
[32] »Które mniejszeć jest ze wszego nasienia; a kiedyby urosło, więtsze ze wszech jarzyn jest; i sstawa się drzewem; tak iż przychodzą ptacy niebiescy i gnieżdżą się na gałązkach jego.
[33] »Inszą przypowieść powiedział im: Podobne jest ono Królestwo niebieskie kwasowi, który wziąwszy niewiasta, zakryła we trzy miary mąki, aż wszytko zakwaśniało.
[34] »Te wszytkie rzeczy mówił Jezus przez przypowieści onym tłumom; a bez przypowieści nie mówił im.
[35] »Aby się wypełniło co jest rzeczono przez Proroka mówiącego: Otworzę w przypowieściach usta moje; opowiem rzeczy skryte od założenia świata.
[36] »Tedy opuściwszy ony tłumy przyszedł do domu Jezus; i przystąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: Rozpowiedz nam przypowieść kąkolów onej rolej.
[37] »A on odpowiedziawszy rzekł im: On który sieje dobre nasienie, jest Syn człowieczy;
[38] »A oną rolą jest świat; a ono dobre nasienie, ci są Synowie onego Królestwa; a one kąkole, są synowie onego złego.
[39] »A on nieprzyjaciel który ich nasiał, jest dyabeł; a ono żniwo dokonanie wieku jest; a oni żeńcy Aniołowie są;
[40] »Jako tedy zbierane bywają kąkole, i ogniem spalone; tak będzie w dokonaniu wieku.
[41] »Pośle Syn człowieczy Anioły swe, i zbiorą z Królestwa jego wszytkie zgorszenia, i one którzy czynią nieprawość.
[42] »I wrzucą je w piec ognisty; tam będzie on płacz, i ono zgrzytanie zębów.
[43] »Tedy sprawiedliwi rozjaśnią się jako słońce, w onym Królestwie Ojca swego; kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.
[44] »Zasię podobne jest ono Królestwo niebieskie skarbowi skrytemu w roli; który nalazszy człowiek skrył, a od wesela dla niego, odchodzi, i wszytkie rzeczy którekolwiek ma, przedaje, a kupuje rolą onę.
[45] »Zasię podobne jest ono Królestwo niebieskie człowiekowi Kupcowi, szukającemu dobrych pereł.
[46] »Który nalazszy jednę wielce kosztowną perłę, odszedszy poprzedał wszytki rzeczy, którekolwiek miał, i kupił ją.
[47] »Zasię podobne jest ono Królestwo niebieskie niewodowi zarzuconemu w morze, i z wszelkiego rodzaju zgromadzającemu.
[48] »Który, gdy był napełnion, wyciągnąwszy na brzeg, i usiadszy zebrali dobre w naczynia, a zbótwiałe precz wyrzucili.
[49] »Tak będzie w dokonaniu wieku, wynidą Aniołowie i wyłączą złe z pojśrzodku sprawiedliwych.
[50] »I wrzucą je w piec ognisty; tam będzie on płacz i ono zgrzytanie zębów.
[51] »Mówi im Jezus: Wyrozumieliżeście te rzeczy wszytkie? mówią mu: Tak Panie.
[52] »A on im mówi: Dla tego każdy uczony w Piśmie uczyniony uczniem do onego Królestwa niebieskiego, podobny jest człowiekowi domowemu Gospodarzowi, który z skarbu swego wyjmuje nowe i stare rzeczy.
[53] »I sstało się gdy dokończył Jezus przypowieści tych, ruszył się z onąd.
[54] »I przyszedszy do Ojczyzny swej, nauczał je w zgromadzeniu ich; tak że się oni zdumiewali, i mówili: Skąd temu mądrość ta, i one mocy?
[55] »Izaż ten nie jest on syn cieśle? Izaż matki jego nie zowią Marya? a bracia jego, Jakub, i Jozes, i Symon, i Judas?
[56] »I siostry jego izaż wszytki u nas nie są? Skądże tedy temu te rzeczy wszytkie?
[57] »I gorszyli się na nim, a Jezus rzekł im: Nie jest Prorok beze czci, jedno w Ojczyźnie swojej, i w domu swoim.
[58] »I nie uczynił tam mocy wiele, dla niedowiarstwa ich.