BibliePolskie.pl

[3:01 FAS] Ale i wąż był chytrzejszy od wszystkich zwierząt polnych, które był Pan Bóg stworzył. Ten rzekł do niewiasty: Czemu wam Pan Bóg przykazał, żebyście nie jedli z każdego drzewa rajskiego?

[3:01 WUJ] Ale i wąż był chytrszy nad inne wszystkie zwierzęta ziemne, które był Pan Bóg stworzył. Który rzekł do niewiasty; Czemu wam Bóg przykazał żebyście nie jedli z każdego drzewa rajskiego?

[3:02 FAS] Odpowiedziała mu niewiasta: Z owocu drzew, które są w raju pożywamy:

[3:02 WUJ] Któremu odpowiedziała niewiasta: Z owocu drzew które są w raju pożywamy:

[3:03 FAS] ale z owocu drzewa, które jest w pośród raju, rozkazał nam Bóg, abyśmy nie jedli: i nie dotykali się go, byśmy snadź nie pomarli.

[3:03 WUJ] Ale z owocu drzewa, które jest w pośród raju, rozkazał nam Bóg abyśmy nie jedli i niedotykali się go, byśmy snać nie pomarli.

[3:04 FAS] Odrzekł wąż do niewiasty: Żadną miarą nie umrzecie.

[3:04 WUJ] I rzekł wąż do niewiasty: żadną miarą nie umrzecie śmiercią.

[3:05 FAS] Ale wie Bóg, iż któregokolwiek dnia będziecie jeść z niego, otworzą się oczy wasze: i staniecie się jako Bóg i będziecie wiedzieli dobre i złe.

[3:05 WUJ] Bo wie Bóg, iż któregokolwiek dnia będziecie jeść z niego, otworzą się oczy wasze: i będziecie jako bogowie, wiedząc dobre i złe.

[3:06 FAS] Widziała tedy niewiasta, że dobre było drzewo ku jedzeniu i piękne dla oczu, i rozkoszne ku poznaniu: i wzięła z owocu jego i jadła: i dała też mężowi swemu, i on jadł.

[3:06 WUJ] Ujrzała tedy niewiasta że dobre było drzewo ku jedzeniu i piękne oczom, i na wejrzeniu roskoszne: i wzięła z owocu jego, i jadła, i dała mężowi swemu, który jadł.

[3:07 FAS] I otworzyły się oczy obojga: a gdy poznali, że byli nagimi; zszyli liście ligowe, i uczynili sobie zasłony.

[3:07 WUJ] I otworzyły się oczy obojga: a gdy poznali że byli nagimi, pozszywali liście figowe, i poczynili sobie zasłony.

[3:08 FAS] A gdy usłyszeli odgłos Pana Boga chodzącego po raju o chłodku pod wieczór, skrył się Adam i żona jego od Pana Boga między drzewa rajskie.

[3:08 WUJ] A gdy usłyszeli głos Pana Boga przechodzącego się po raju na wiatrku z południa, skrył się Adam i żona jego od oblicza Pana Boga między drzewa rajskie.

[3:09 FAS] I zawołał Pan Bóg Adama, i rzekł mu: Gdzieżeś?

[3:09 WUJ] I zawołał Pan Bóg Adama, i rzekł mu: Gdzieżeś?

[3:10 FAS] A on odpowiedział: Usłyszałem odgłos twój w raju: i zląkłem się, bom jest nagi, i skryłem się.

[3:10 WUJ] Który odpowiedział: Usłyszałem twój głos w raju, i zlękłem się, przeto żem jest nagi, i skryłem się.

[3:11 FAS] Odrzekł mu: A któż ci pokazał, żeś jest nagim? Czyś nie jadł z drzewa, z któregom ci rozkazał, abyś nie jadł?

[3:11 WUJ] Któremu rzekł: A któż ci pokazał żeś jest nagim, jedno żeś jadł z drzewa, z któregom ci rozkazał abyś nie jadł?

[3:12 FAS] Odpowiedział Adam: Niewiasta, którąś mi dał za towarzyszkę, dała mi z drzewa i jadłem.

[3:12 WUJ] I rzekł Adam: Niewiasta którąś mi dał za towarzyszkę, dała mi z drzewa i jadłem.

[3:13 FAS] I rzekł Pan Bóg do niewiasty: Czemuś to uczyniła? A ona odpowiedziała: Wąż mię zwiódł, i jadłam.

[3:13 WUJ] I rzekł Pan Bóg do niewiasty: Czemuś to uczyniła? Która odpowiedziała: Wąż mię zwiódł, i jadłam.

[02 WUJ] Abowiem nakłonił ucha swego ku mnie: a we dni moje będę wzywał.

[02 FAS] Bo nachylił ucho swe ku mnie: będę go wzywał, póki życia stanie.

[03 WUJ] Ogarnęły mię boleści śmiertelne: a niebezpieczeństwa piekielne potkały mię. Nalazłem ucisk i boleść:

[03 FAS] Ogarnęły mię były boleści śmiertelne: a niebezpieczeństwa piekielne zwaliły się na mię: wpadlem w utrapienie i boleść.

[04 WUJ] I wzywałem imienia Pańskiego. O Panie, wybaw duszę moję:

[04 FAS] I wzywałem imienia Pańskiego: O Panie, wybaw duszę moją!

[05 WUJ] Miłościwy Pan, i sprawiedliwy, a Bóg nasz Jest litościwy.

[05 FAS] Miłosierny jest Pan, i sprawiedliwy, miłościw jest Bóg nasz.

[06 WUJ] Pan strzeże maluczkich: uniżyłem się, a wybawił mię.

[06 FAS] Pan strzeże maluczkich: przygnębiony byłem, i ratował mię.

[07 WUJ] Nawróć się duszo moja do odpoczynienia twego: abowiemci Pan dobrze uczynił.

[07 FAS] Wróć się, duszo moja, do spokoju swego: bo dobrym dla ciebie okazał się Pan.

[08 WUJ] Bo wyrwał duszę moję od śmierci, oczy moje od płaczu, nogi moje od upadku.

[08 FAS] Bo wyrwał duszę moją od śmierci: oczy moje od płaczu, nogi moje od upadku.

[09 WUJ] Będę się podobał Panu, w krainie żywiących. (kontynuacja :)

[09 FAS] Pragnę podobać się Panu w krainie żyjących.

[10 WUJ] Alleluja. Uwierzyłem, przeto, żem mówił: a ja poniżon jestem barzo.

[10 FAS] Wierzę ja! i dlategom mówił: - a byłem przygnębiony bardzo.

[11 WUJ] Jam rzekł w zachwyceniu mojem: każdy człowiek kłamca.

[11 FAS] Rzekłem w uniesieniu mojem: Każdy człowiek zawodny!

[1 FAS] Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości nie miał, miedzią jestem dźwięczną, i cymbałom brzmiącym.

[1 WUJ] Gdybych mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłościbych nie miał, stałem się jako miedź brząkająca, abo cymbał brzmiący.

[2 FAS] I gdybym miał dar proroctwa, i wiedział wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę: i miałbym wszystką wiarę, tak, iżbym góry przenosił, a miłości nie miał, niczem jestem.

[2 WUJ] I chociabych miał proroctwo, i widziałbych wszystkie tajemnice, i wszelką naukę: i miałbym wszystę wiarę, tak iżbych góry przenosił, a miłościbych nie miał: niczem nie jest.

[3 FAS] I gdybym rozdał ubogim na pożywienie wszystką majętność moją: i gdybym wydał ciało moje na spalenie, a miłości nie miał, nic mi nie pomoże.

[3 WUJ] I choćbych wszystkie majętności moje rozdał na żywność ubogich, i choćbym wydał ciało moje tak, iżbych gorzał, a miłościbych nie miał, nic mi nie pomoże.

[4 FAS] Miłość cierpliwa jest, dobra jest: miłość nie zazdrości, nie działa obłudnie, nie nadyma się,

[4 WUJ] Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest: Miłość nie zajrzy, złości nie wyrządza, nie nadyma się:

[5 FAS] nie pożąda sławy, nie szuka swego, nie złości się, nie pamięta na urazy,

[5 WUJ] Nie jest czci pragnąca, nie szuka swego, nie wzrusza się ku gniewu, nie myśli złego:

[6 FAS] nie raduje się z niesprawiedliwości, a raduje się z prawdy:

[6 WUJ] Nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się weseli z prawdy: