LIST PIERWSZY POWSZECHNY APOSTOŁA PIOTRA.
ROZDZIAŁ l.
I. Pozdrowienie l-2. II. Łaskę Boga przyjmujemy wiarą, a posiadamy nadzieją 3-9. III. Prorocy ją przepowiadali 10-12. IV. Wierni mają się podobać Bogu 13-25.
1. Piotr, Apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych w Poncie, w Galacji, w Kapadocji, w Azji i w Bitynii,
2. Wybranych według uprzedniej wiedzy Boga Ojca przez poświęcenie Ducha, ku posłuszeństwu i pokropieniu krwią Jezusa Chrystusa. Łaska i pokój niech się wam rozmnoży.
II. 3. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według swojego wielkiego miłosierdzia, odrodził nas ku nadziei żywej przez powstanie Jezusa Chrystusa z martwych,
4. Ku dziedzictwu niezniszczalnemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, które jest zachowane dla was w niebie,
5. Którzy mocą Bożą strzeżeni jesteście przez wiarę w zbawienie, które przygotowane jest, aby było objawione w ostatecznym czasie.
6. Z czego weselcie się, mimo że teraz jesteście na krótko zasmuceni, jeśli potrzeba, w rozmaitych pokusach,
7. Aby doświadczona wiara wasza, daleko bardziej cenniejsza od ginącego złota, które w ogniu jest doświadczane, okazała się ku chwale i czci, i sławie w objawieniu Jezusa Chrystusa,
8. Którego nie widzieliście, miłujecie; a teraz nie widząc Go, ale wierząc w Niego, weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną,
9. Przyjmując cel wiary waszej, zbawienie dusz.
III. 10. Tego to zbawienia szukali i badali prorocy, którzy prorokowali o tej łasce, która miała przyjść do was,
11. Badając, na który albo na jaki czas wskazywał będący w nich Duch Chrystusowy, który wcześniej świadczył o cierpieniach, mających przyjść na Chrystusa i o następującej po nich chwale;
12. Którym było objawione, że nie dla siebie samych, ale dla nas służyli w tym, co wam teraz zwiastowano przez tych, którzy wam opowiadali Ewangelię przez Ducha Świętego, zesłanego nieba, na co pragną wejrzeć aniołowie.
IV. 13. Dlatego przepasując biodra myśli waszej i będąc trzeźwymi, dojrzale nabierzcie nadzieję ku tej łasce, która wam jest dana w objawieniu Jezusa Chrystusa.
14. Jako dzieci posłuszne, nie dostosowujcie się do wcześniejszych pożądliwości, jakie były w niewiedzy waszej,
15. Ale na wzór Świętego, który was powołał, stańcie się sami świętymi we wszelkim postępowaniu;
16. Bo napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.
17. I jeżeli nazywacie Ojcem tego, który bez względu na osoby sądzi każdego według jego czynów, postępujcie w bojaźni przez czas pielgrzymowania waszego.
18. Wiedząc, że nie rzeczami zniszczalnymi, to jest srebrem albo złotem, jesteście wykupieni z waszego marnego postępowania, przekazanego przez ojców,
19. Ale drogą krwią Chrystusa, jako Baranka niewinnego i nieskalanego,
20. Przeznaczonego przed założeniem świata, a objawionego z powodu was w czasach ostatecznych,
21. Którzy przez Niego wierzycie w Boga, On to Go wzbudził z martwych i dał Mu chwałę, aby wiara i nadzieja wasza była w Bogu.
22. Mając dusze swoje oczyszczone w posłuszeństwie prawdzie przez Ducha, ku nieobłudnej braterskiej miłości, z czystego serca jedni drugich miłujcie gorąco,
23. Odrodzeni będąc nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego przez Słowo Boże żywe i trwające na wieki.
24. Bo wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała człowieka jak kwiat trawy; zwiędła trawa i kwiat jej opadł;
25. Ale Słowo Pana trwa na wieki. To natomiast jest Słowo, które wam jest zwiastowane.
ROZDZIAŁ 2.
I. Należy żyć, jak przystoi na odrodzonych l-5. II. Nie słabnąć w wierze 6-10. III. Być posłusznym przełożonym 11-20. IV. Znosić uciski na wzór Chrystusa 21-25.
1. Dlatego gdy odrzuciliście wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelką obmowę,
2. Jak nowonarodzone niemowlęta, szczerego, rozumnego mleka pragnijcie usilnie, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu,
3. Jeśli tylko skosztowaliście, że dobrotliwy jest Pan.
4. Zbliżając się do Niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, ale przez Boga wybranego i kosztownego,
5. I wy, jako żywe kamienie, budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, ku ofiarowaniu duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa.
II. 6. Dlatego mówi Pismo: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny; a kto w Niego uwierzy, nie będzie zawstydzony.
7. Dla was więc wierzących jest on kosztowny; ale dla niewierzących, kamień który odrzucili budujący i który stał się kamieniem węgielnym jest kamieniem obrażenia, i skałą zgorszenia,
8. O który potykają się ci, którzy nie wierzą Słowu, na co też są przeznaczeni.
9. Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście opowiadali cnoty Tego, który was powołał z ciemności ku cudownej swojej światłości;
10. Którzy niegdyś byliście nie ludem, ale teraz jesteście ludem Bożym; którzy niegdyś nie dostąpiliście miłosierdzia, ale teraz miłosierdzia dostąpiliście.
III. 11. Umiłowani! Proszę was jako obcych i wychodźców, abyście wstrzymywali się od cielesnych pożądliwości, które walczą przeciwko duszy,
12. Prowadząc szlachetne życie między poganami, aby ci, którzy was obmawiają jak złoczyńców, przyglądając się waszym dobrym czynom, chwalili Boga w dzień nawiedzenia.
13. Bądźcie więc ulegli wszelkiemu ludzkiemu urzędowi dla Pana, czy to królowi, jako najwyższemu,
14. Czy to namiestnikom, jako od niego posłanym dla karania przestępców i nagradzania dobrze czyniących.
15. Albowiem taka jest wola Boża, abyście dobrze czyniąc, zamykali usta niewiedzy głupich ludzi,
16. Jako wolni, i to nie jak ci, którzy używają wolności za osłonę zła, ale jako niewolnicy Boga.
17. Wszystkich szanujcie, braterstwo miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie.
18. Domownicy! Bądźcie ulegli z wszelką bojaźnią panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale i pokrętnym.
19. Albowiem to jest łaską, jeśli ktoś z powodu sumienia, dla Boga znosi utrapienie, cierpiąc niesprawiedliwie.
20. Bo co to za chluba, jeśli znosicie, gdy was policzkują za przestępstwa? Ale jeśli znosicie, cierpiąc za dobre czyny, to jest łaską u Boga.
IV. 21. Albowiem na to jesteście powołani, ponieważ i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w Jego ślady,
22. Który grzechu nie popełnił, i nie znaleziono zdrady w Jego ustach,
23. Który, gdy Mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał nie groził, ale powierzał się Temu, który sprawiedliwie sądzi,
24. Który grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy obumarli grzechom, żyli dla sprawiedliwości; Jego sińce uleczyły was.
25. Albowiem byliście jak błądzące owce; ale teraz nawróciliście się do pasterza i stróża dusz waszych.
ROZDZIAŁ 3.
I. Zachowanie się małżonków 1-7. II. Upomnienia 8-13. III. Zachowanie się podczas prześladowań 14-22.
1. Podobnie i żony, bądźcie uległe swoim mężom, aby, jeśli niektórzy z nich są nieposłuszni Słowu, przez codziennie postępowanie swoich żon, bez Słowa zostali pozyskani,
2. Obserwując wasze czyste, w bojaźni, codzienne postępowanie.
3. A ozdobą waszą niech nie będzie to, co zewnętrzne: Trefienie włosów, obwieszanie się złotem, strojenie się w szaty,
4. Ale ukryty człowiek serca, w niezniszczalnej łagodności i cichości ducha, który jest drogocenny przed obliczem Boga.
5. Albowiem tak niegdyś święte niewiasty, mające ufność w Bogu, zdobiły siebie, będąc uległe swoim mężom.
6. Tak Sara była uległa Abrahamowi, nazywając go panem. Jej dziećmi stałyście się wy, kiedy dobrze czynicie i nie lękacie się niczego strasznego.
7. Podobnie mężowie, żyjcie z nimi zgodnie z poznaniem, jako słabszym naczyniem niewieścim, okazując im szacunek jako współdziedziczącym w łasce życia, aby modlitwy wasze nie doznawały przeszkody.
II. 8. A na koniec wszyscy bądźcie jednomyślni, współcierpiący, miłujący braci, współczujący i uprzejmi,
9. Nie oddając złem za zło, ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż wiecie, że na to jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo.
10. Albowiem kto chce miłować życie i oglądać dni dobre, niech powściągnie swój język od złego, a usta swoje od mówienia zdrady;
11. Niech się odwróci od złego i czyni dobro; niech szuka pokoju i zabiega o niego.
12. Albowiem oczy Pana są zwrócone na sprawiedliwych, a uszy Jego ku ich prośbie; lecz oblicze Pana przeciwko tym, którzy czynią złe rzeczy.
13. A kto zrobi wam coś złego, jeśli będziecie naśladowcami dobrego?
III. 14. Ale chociaż mielibyście cierpieć dla sprawiedliwości, błogosławieni jesteście; nie lękajcie się gróźb ich i nie trwóżcie się,
15. Ale Pana Boga uświęcajcie w swoich sercach. A bądźcie zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto żądałby od was zdania sprawy z waszej nadziei, ale czyńcie to z łagodnością i bojaźnią.
16. Mając dobre sumienie, aby w czym jesteście oczerniani jako złoczyńcy, byli zawstydzeni ci, którzy znieważają wasze dobre życie w Chrystusie.
17. Albowiem lepiej, jeżeli jest taka wola Boża, cierpieć za dobre czyny, niż za złe.
18. Bo i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga, zabity wprawdzie w ciele, a ożywiony w duchu,
19. W nim też poszedł i zwiastował duchom będącym w więzieniu,
20. Tym które kiedyś były nieposłuszne, gdy za dni Noego cierpliwość Boża raz oczekiwała, kiedy budowana była arka, w której niewiele, to jest osiem dusz, ocalało wśród wody.
21. Ona jest obrazem chrztu, który i was teraz zbawia (nie przez pozbycie się cielesnego brudu, ale przez prośbę do Boga o dobre sumienie), przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa,
22. Który wstąpił do nieba, jest po prawicy Boga, i Jemu zostali poddani aniołowie i władze, i moce.
ROZDZIAŁ 4.
I. Wystrzeganie się cielesnych pożądliwości l-6. II. Zalecanie modlitwy, miłości, gościnności, wierności, służby Bożej i cierpliwości 7-16. III. Sąd rozpoczyna się od domu Bożego 17-19.
1. Ponieważ więc Chrystus cierpiał za nas w ciele, to i wy uzbrójcie się tą myślą; bo ten, który cierpiał w ciele, zaprzestał grzechu,
2. Aby już więcej, nie cielesnym pożądliwością, ale dla woli Bożej, żyć pozostały czas w ciele.
3. Albowiem wystarczy nam, że w minionym czasie życia pełniliśmy wolę pogan, oddając się rozpuście, pożądliwości, pijaństwu, biesiadom, pijatykom i obrzydliwemu bałwochwalstwu.
4. Dlatego dziwią się, że wy nie śpieszycie się razem z nimi do tego samego zalewu nierządu, i oczerniają was.
5. Ci zdadzą sprawę Temu, który gotów jest sądzić żywych i umarłych.
6. Dlatego bowiem i umarłym głoszono Ewangelię, aby osądzeni byli po ludzku według ciała, ale żyli w duchu według Boga.
II. 7. A zbliżył się koniec wszystkiego; bądźcież więc roztropni i czujni, abyście mogli się modlić.
8. A przede wszystkim miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim; albowiem miłość zakryje mnóstwo grzechów.
9. Gościnni bądźcie jedni dla drugich bez szemrania.
10. Każdy tym darem, jaki otrzymał, niech służy jeden drugiemu, jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej.
11. Jeśli ktoś mówi, niech mówi jak Słowo Boże; jeśli ktoś usługuje, niech to czyni według siły, w jaką Bóg zaopatruje; aby we wszystkim uwielbiany był Bóg przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała i moc na wieki wieków. Amen.
12. Umiłowani! Niech nie dziwi was ogień, który was pali, jakby was spotykało coś niezwykłego, to dzieje się ku waszemu doświadczeniu;
13. Ale według tego, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusa, radujcie się, abyście także przy objawieniu Jego chwały z radością się weselili.
14. Jeśli was znieważają dla imienia Chrystusa, jesteście błogosławieni, gdyż Duch chwały i Duch Boży spoczywa na was; oni Mu bluźnią, ale u was oddaje się Mu chwałę.
15. Niech nikt z was nie cierpi jako zabójca, albo złodziej, albo złoczyńca, albo wtrącający się w cudze sprawy.
16. Lecz jeśli ktoś cierpi jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, owszem, niech chwali Boga w tej sytuacji.
III. 17. Albowiem jest czas, aby rozpoczął się sąd od domu Bożego; jeżeli więc zaczyna się od nas, jaki będzie koniec tych, co są nieposłuszni Ewangelii Bożej?
18. A jeżeli sprawiedliwy z trudem jest zbawiony, bezbożny i grzeszny gdzie się znajdą?
19. Dlatego i ci, którzy cierpią według woli Bożej, niech Jemu, jako wiernemu Stwórcy, powierzają swoje dusze, czyniąc dobrze.
ROZDZIAŁ 5.
I. Napomnienie starszych l-4. II. młodszych i wszystkich by się uniżać 5-7. III. do trzeźwości i czujności 8-11. IV. Zakończenie 12-14.
1. Starszych, którzy są pośród was zachęcam ja, współstarszy i świadek cierpień Chrystusa, i współuczestnik chwały, która ma się objawić:
2. Paście trzodę Bożą, która jest między wami, doglądając jej nie z przymusu, lecz chętnie; i nie dla brudnego zysku, lecz z czystego serca;
3. I nie jako panujący nad dziedzictwem Pana, lecz stając się wzorem dla trzody.
4. A gdy okaże się Arcypasterz, otrzymacie niezwiędły wieniec chwały.
II. 5. Podobnie młodsi, bądźcie ulegli starszym, a wszyscy bądźcie ulegli jedni drugim. Przyodziejcie się w pokorę, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym daje łaskę.
6. Uniżcie się pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył w swoim czasie;
7. Zrzućcie na Niego wszystkie swoje troski, gdyż On troszczy się o was.
III. 8. Trzeźwymi bądźcie, czuwajcie, albowiem przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć.
9. Przeciwstawcie się mu, mocni będąc w wierze, wiedząc, że takie same cierpienia ponoszą bracia wasi na świecie.
10. A Bóg wszelkiej łaski, który nas powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie Jezusie, Ten niech was, po krótkotrwałych cierpieniach, uczyni doskonałymi, utwierdzi, umocni i ugruntuje.
11. Jemu niech będzie chwała i władza na wieki wieków. Amen.
IV. 12. Krótko napisałem do was przez Sylwana, wiernego, jak sądzę, brata, zachęcając i dając świadectwo, że to jest prawdziwa łaska Boża, w której stoicie.
13. Pozdrawia was współwybrana, ta która jest w Babilonie, i Marek, mój syn.
14. Pozdrówcie jedni drugich pocałunkiem miłości. Pokój niech będzie wam wszystkim, którzy jesteście w Chrystusie Jezusie. Amen.