LIST APOSTOŁA PAWŁA DO EFEZJAN
ROZDZIAŁ 1.
I. Paweł Apostoł pozdrawia Efezjan 1-2. II. Składa Bogu dziękczynienie za dobrodziejstwa chrześcijaństwa 8-14. III. Prosi Boga za zbór 15-23.
1. Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa przez wolę Bożą, do świętych i wiernych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Efezie.
2. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa.
II. 3. Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas pobłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios,
4. Tak jak i wybrał nas w Nim przed założeniem świata, abyśmy byli świętymi i nienaganni przed Nim w miłości,
5. I przeznaczył nas dla siebie za przysposobionych synów przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli,
6. Ku chwale swojej łaski, którą obdarzył nas w umiłowanym.
7. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie grzechów, według bogactwa Jego łaski,
8. Którą hojnie wylał na nas we wszelkiej mądrości i roztropności.
9. Oznajmując nam tajemnicę swojej woli według swojego upodobania, które postanowił w samym sobie,
10. Dla zarządzenia pełni czasów, aby w Chrystusie w jedno zgromadzić wszystko to, co na niebiosach, i to, co na ziemi w Nim.
11. W Nim też jesteśmy wybrani do dziedzictwa, my, przeznaczeni do tego według postanowienia Tego, który sprawuje wszystko według zamysłu swojej woli,
12. Abyśmy byli ku chwale sławy Jego, my którzy pierwsi mieliśmy nadzieję w Chrystusie.
13. W Nim i wy usłyszeliście słowo prawdy, Ewangelię zbawienia waszego, w Nim też uwierzyliście i zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym,
14. Który jest zadatkiem naszego dziedzictwa dla odkupienia nabytej własności, ku chwale sławy Jego.
III. 15. Dlatego i ja, gdy usłyszałem o wierze waszej w Panu Jezusie i o miłości ku wszystkim świętym,
16. Nie przestaję dziękować za was, wspominając o was w moich modlitwach,
17. Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku pełniejszemu poznaniu Jego,
18. I oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja Jego powołania, i jakie jest bogactwo chwały dziedzictwa Jego w świętych,
19. I jak niezmierzoną jest wielkość Jego potęgi w stosunku do nas, którzy wierzymy według skutecznej mocy siły Jego,
20. Którą okazał w Chrystusie, gdy Go wzbudził z martwych, i posadził po swojej prawicy w niebie,
21. Wyżej nad wszelkie władze i zwierzchności i moce i państwa, i nad wszelkie imię jakie może być wymienione nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym;
22. I wszystko poddał pod Jego stopy, i dał Go jako głowę Kościoła ponad wszystkim,
23. Który jest Jego ciałem, i pełnią Tego, który sam wszystko we wszystkich napełnia.
ROZDZIAŁ 2.
I. Apostoł przypomina łaskę Bożą, przez którą ich wyrwał z nędzy grzechu 1-10. II. i czyni porównanie między ich dawnym i teraźniejszym stanem 11-22.
1. I wy, byliście umarli przez upadki i grzechy,
2. W których niegdyś chodziliście według zwyczaju tego świata, według władcy, mającego władzę w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych,
3. Między którymi i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co podoba się ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni;
4. Bóg natomiast, który jest bogaty w miłosierdzie, dla swojej wielkiej miłości, którą nas umiłował,
5. I nas, którzy byliśmy umarli przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem (łaską jesteście zbawieni),
6. I wraz z Nim wzbudził, i wraz z Nim posadził w niebiosach w Chrystusie Jezusie,
7. Aby okazać w przyszłych wiekach niezmierzone bogactwo swojej łaski w dobroci ku nam w Chrystusie Jezusie.
8. Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie z was; Boży to dar;
9. Nie z czynów, aby się ktoś nie chlubił.
10. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie ku dobrym czynom, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.
II. 11. Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś będąc poganami w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tych, którzy nazywają się obrzezanymi, obrzezaniem na ciele wykonanym ręką,
12. Że wy byliście w owym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom obietnicy, nie mający nadziei i bez Boga na świecie.
13. Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się bliskimi przez krew Chrystusa.
14. Albowiem On jest naszym pokojem, który z obu jedno uczynił, i zburzył stojącą pośrodku przegrodę,
15. Zniszczył w swoim ciele nieprzyjaźń, Prawo przykazań, które leżało w ustawach, aby z dwóch stworzył w sobie samym jednego nowego człowieka, czyniąc pokój,
16. I pojednał obydwóch w jednym ciele z Bogiem przez krzyż, zgładzając nieprzyjaźń na nim.
17. A przychodząc, opowiedział pokój wam, którzy jesteście daleko, i którzyście jesteście blisko.
18. Albowiem przez Niego mamy jedni i drudzy w jednym Duchu przystęp do Ojca.
19. I dlatego już nie jesteście obcymi i przychodniami, ale współobywatelami świętych i domownikami Boga,
20. Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus,
21. Na którym cała budowa spojona zgodnie rośnie w przybytek święty w Panu;
22. Na którym i wy wespół budujecie się, abyście byli mieszkaniem Boga w Duchu.
ROZDZIAŁ 3.
I. Paweł mówi o swoim powołaniu apostolskim do zwiastowania Ewangelii między poganami 1-13. II. Oddając chwałę Bogu, prosi o wzrost wiary, miłości i poznania 14-21.
1. Dlatego ja, Paweł, jestem więźniem Chrystusa Jezusa za was pogan;
2. Jeśli tylko słyszeliście o rozporządzeniu łaski Bożej, danej mi dla was,
3. Że mi Bóg przez objawienie oznajmił tajemnicę (jak to wyżej krótko napisałem,
4. Dlatego wy, czytając to możecie poznać moje rozumienie tajemnicy Chrystusa),
5. Która w przeszłych pokoleniach nie była znana synom ludzkim, tak jak teraz objawiona jest świętym apostołom Jego i prorokom przez Ducha,
6. Że poganie są współdziedzicami i współczłonkami ciała, i współuczestnikami obietnicy Jego w Chrystusie przez Ewangelię,
7. Której stałem się sługą według daru łaski Bożej, danej mi według skutecznej mocy Jego.
8. Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, dana jest ta łaska, abym między poganami opowiadał to niedościgłe bogactwo Chrystusa,
9. I żebym wszystkim objaśnił, czym jest rozporządzenie tajemnicy zakrytej od wieków w Bogu, który wszystko stworzył przez Jezusa Chrystusa;
10. Aby teraz przez Kościół znana była władcom i zwierzchnościom na niebie nader rozliczna mądrość Boża,
11. Według postanowienia wiecznego, które uczynił w Chrystusie Jezusie, naszym Panu,
12. W Nim mamy odwagę i przystęp z ufnością przez wiarę w Niego.
13. Dlatego proszę, abyście nie upadali na duchu z powodu udręk moich za was, które są waszą chwałą.
II. 14. Dlatego zginam swoje kolana przed Ojcem Pana naszego Jezusa Chrystusa,
15. Od którego nazywa się wszelka rodzina na niebie i na ziemi,
16. Aby wam dał według bogactwa swojej chwały, abyście byli mocą utwierdzeni przez Jego Ducha w wewnętrznym człowieku,
17. Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w waszych sercach,
18. Żebyście będąc wkorzenieni i ugruntowani w miłości, mogli pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i głębokość, i wysokość,
19. I poznać miłość Chrystusa, która przewyższa wszelką wiedzę, abyście byli napełnieni do całej pełni Boga.
20. A Temu, który według mocy skutecznie w nas działającej może ponad wszystko uczynić daleko obficiej niż to, o co prosimy lub co pomyślimy,
21. Temu niech będzie chwała w Kościele w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen.
ROZDZIAŁ 4.
I. Wezwanie do jedności i miłości, 1-16. II. do zaniechania pogańskiego życia 17-24. III. i złych czynów pochodzących z nieodrodzonego serca 25-32.
1. Proszę was więc ja, więzień w Panu, abyście postępowali tak, jak przystoi na powołanie, którym jesteście powołani,
2. Z wszelką pokorą i łagodnością, i cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości.
3. Gorliwie strzegąc jedności ducha w spójni pokoju.
4. Jedno ciało i jeden duch, jak też jesteście powołani w jednej nadziei waszego powołania.
5. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest,
6. Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nad wszystkimi przez wszystkich i we wszystkich was.
7. Lecz każdemu z nas dana jest łaska według miary daru Chrystusa.
8. Dlatego powiedziano: Wstępując na wysokość, powiódł za sobą pojmanych więźniów i dał dary ludziom.
9. A to, że wstąpił, cóż innego oznacza jeżeli nie to, że przedtem zstąpił do niższych części ziemi?
10. Ten, który zstąpił, jest tym samym, który wstąpił wysoko nad wszystkie niebiosa, aby napełnić wszystko.
11. I ten sam dał jednych jako apostołów, jedynych jako proroków, jednych jako ewangelistów, a innych jako pasterzy i nauczycieli,
12. Dla przygotowania świętych do dzieła posługiwania, ku budowaniu ciała Chrystusa,
13. Aż wszyscy przyjdziemy do jedności wiary i pełniejszego poznania Syna Bożego, do męża doskonałego, do wymiarów pełni dojrzałości Chrystusowej.
14. Abyśmy więcej nie byli dziećmi, chwiejącymi się i unoszącymi każdym wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez chytre wciąganie w błąd;
15. Ale będąc szczerymi w miłości we wszystkim, wzrastali w Niego, który jest głową, w Chrystusa,
16. Z którego całe ciało spojone i związane jest za pomocą wszelkich wzajemnie się zasilających stawów, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, otrzymuje wzrost dla budowania siebie samego w miłości.
II. 17. To więc mówię i świadczę w Panu, abyście już więcej nie postępowali, jak inne narody postępują, w próżności swojego umysłu,
18. Zaćmiony mając rozsądek, będąc oddaleni od życia Bożego z powodu niewiedzy, która jest w nich, z powodu zatwardziałości ich serca,
19. Którzy skamienieli, oddając się rozpuście tak, że popełniają wszelką nieczystość z chciwością.
20. Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa,
21. Jeśli tylko słyszeliście o Nim, i w Nim zostaliście nauczeni, gdyż prawda jest w Jezusie.
22. Abyście zwlekli z siebie, według pierwszego postępowania, starego człowieka, który niszczy siebie przez ułudne pożądliwości,
23. I odnowili się duchem swojego umysłu,
24. I oblekli się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i w świętości prawdy.
III. 25. Dlatego, gdy odrzuciliście kłamstwo, mówcie prawdę, każdy ze swoim bliźnim; bo jesteśmy członkami jedni drugich.
26. Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem.
27. I nie dawajcie miejsca diabłu.
28. Kto kradł, niech więcej nie kradnie, a raczej niech pracuje, wykonując swoimi rękoma to, co jest dobre, aby miał z czego udzielać potrzebującemu.
29. Żadna nieczysta mowa niech nie wychodzi z waszych ust, ale tylko dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.
30. A nie zasmucajcie Ducha Świętego Boga, przez którego jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.
31. Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo niech będą odjęte od was, wraz ze wszelką złością;
32. Ale bądźcie jedni ku drugim dobrotliwi, miłosierni, przebaczając sobie wzajemnie, jak wam Bóg przebaczył w Chrystusie.
ROZDZIAŁ 5.
I. Upomnienie do świętego życia 1-21. II. O obowiązkach małżonków 22-33.
1. Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane,
2. I chodźcie w miłości, jak i Chrystus nas umiłował, i wydał samego siebie za nas jako dar i ofiarę Bogu ku przyjemnej wonności.
3. A nierząd i wszelka nieczystość albo chciwość, niech nie będą nawet wymieniane między wami, jak przystoi świętym,
4. Także sprośność i błazeńskie mowy, i żarty, które nie przystoją, ale raczej dziękczynienie.
5. Bo to wiedzcie, że żaden nierządnik albo nieczysty, albo chciwiec, który jest bałwochwalcą, nie ma dziedzictwa w Królestwie Chrystusa i Boga.
6. Niech was nikt nie zwodzi próżnymi słowami; albowiem z powodu tych rzeczy przychodzi gniew Boży na synów opornych;
7. Nie bądźcie więc ich współuczestnikami.
8. Albowiem byliście niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu; postępujcie jak dzieci światłości,
9. (Bo owoc Ducha jest we wszelkiej dobroci, w sprawiedliwości i w prawdzie).
10. Badajcie, co jest miłe Panu;
11. I nie bierzcie udziału w bezowocnych dziełach ciemności, ale je raczej karćcie.
12. Albowiem co oni potajemnie czynią, wstyd i mówić.
13. Lecz to wszystko, gdy bywa karcone w światłości, staje się jawnym; bo wszystko, co staje się jawnym, jest światłością.
14. Dlatego powiedziano: Ocuć się, który śpisz, i powstań z martwych, a oświeci cię Chrystus.
15. Patrzcie więc, jak macie ostrożnie postępować, nie jak niemądrzy, ale jak mądrzy,
16. Czas wykupując, bo dni są złe.
17. Dlatego nie bądźcie nierozumnymi, ale rozumiejcie, co jest wolą Pana.
18. I nie upijajcie się winem, w którym jest rozpusta, ale bądźcie napełnieni Duchem,
19. Rozmawiając z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowe, śpiewając i grając w swoim sercu Panu,
20. Dziękując zawsze za wszystko, w imieniu Pana naszego Jezusa Chrystusa, Bogu i Ojcu,
21. Ulegając jedni drugim w bojaźni Bożej.
II. 22. Żony, bądźcie uległe swoim mężom, jak Panu;
23. Albowiem mąż jest głową żony, jak Chrystus głową Kościoła; i On jest zbawicielem ciała.
24. Ale jak Kościół uległy jest Chrystusowi, tak i żony mężom swoim we wszystkim.
25. Mężowie, miłujcie swoje żony, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie,
26. Aby go poświęcić, oczyszczając kąpielą wodną przez Słowo,
27. Aby postawić go sobie jako Kościół pełen chwały, nie mający skazy, ani zmarszczki, ani czegoś podobnego, ale żeby był święty i niepokalany.
28. Tak powinni mężowie miłować swoje żony, jak swoje własne ciała; kto miłuje swoją żonę, samego siebie miłuje.
29. Albowiem nikt nigdy swojego ciała nie miał w nienawiści, ale je żywi i ogrzewa, jak i Pan swój Kościół,
30. Bo jesteśmy członkami Jego ciała, z Jego ciała i z Jego kości.
31. Dlatego opuści człowiek swojego ojca i matkę, i przyłączy się do swojej żony, i będą dwoje jednym ciałem.
32. Tajemnica to wielka; ja natomiast mówię przez wzgląd na Chrystusa i przez wzgląd na Kościół.
33. Jednak niech każdy z was z osobna miłuje swoją żonę jak siebie samego, a żona niech się boi swojego męża.
ROZDZIAŁ 6.
I. O obowiązkach dzieci, rodziców, sług i panów 1-9. II. O walce i zbroi chrześcijan 10-20. III. Posłanie Tychikusa i zakończenie listu 21-24.
1. Dzieci, bądźcie posłuszne swoim rodzicom w Panu, bo to jest sprawiedliwe.
2. Czcij swojego ojca i matkę, to jest pierwsze przykazanie z obietnicą,
3. Aby ci się dobrze działo, i abyś długo żył na ziemi.
4. A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu swoich dzieci, ale wychowujcie je w karności i w napominaniu Pana.
5. Słudzy, posłuszni bądźcie tym, którzy są waszymi panami według ciała, z bojaźnią i z drżeniem, w prostocie swojego serca, tak jak Chrystusowi,
6. Nie dla oka służąc, jak ci, którzy chcą podobać się ludziom, ale jako słudzy Chrystusa, czyniąc z duszy wolę Boga,
7. Z dobrą wolą służąc Panu, a nie ludziom,
8. Wiedząc, że ktokolwiek uczyni coś dobrego, otrzyma zapłatę od Pana, czy niewolnik, czy wolny.
9. I wy, panowie, postępujcie względem nich podobnie, zaniechając groźby, wiedząc, że i wy sami macie Pana w niebie, a On nie ma względu na osoby.
II. 10. W końcu, bracia moi, wzmacniajcie się w Panu i w sile Jego mocy;
11. Przyobleczcie się w całą zbroję Bożą, abyście mogli stanąć przeciwko zasadzkom diabła.
12. Albowiem nie toczymy boju przeciwko krwi i ciału, ale przeciwko władzom, przeciwko zwierzchnościom, przeciwko mocarzom ciemności tego wieku, przeciwko niegodziwym duchom w niebiosach.
13. Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli dać odpór w dzień zły, i po wykonaniu wszystkiego stać mocno.
14. Stójcie więc, mając przepasane swoje biodra prawdą, i będąc obleczeni w pancerz sprawiedliwości,
15. Oraz obute nogi w gotowości Ewangelii pokoju,
16. A przede wszystkim weźcie tarczę wiary, którą możecie zgasić wszystkie ogniste strzały złego.
17. I weźcie przyłbicę zbawienia, i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże,
18. W każdej modlitwie i prośbie, modląc się o każdym czasie w Duchu, i w tym celu czuwając z całą wytrwałością i z modlitwą za wszystkich świętych,
19. I za mnie, aby była mi dana mowa, bym otwierając swoje usta, śmiało oznajmiał tajemnicę Ewangelii,
20. Dla której sprawuję poselstwo w więzach, abym o niej mówił śmiało, jak mówić powinienem.
III. 21. Żebyście więc i wy wiedzieli, co się ze mną dzieje i co czynię, o tym wszystkim wam oznajmi Tychikus, brat umiłowany i wierny sługa w Panu,
22. Którego posłałem do was dlatego, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje, i aby pocieszył wasze serca.
23. Pokój braciom i miłość z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa.
24. Łaska niech będzie ze wszystkimi miłującymi Pana naszego Jezusa Chrystusa miłością niezniszczalną. Amen.
List do Efezjan napisany z Rzymu i posłany przez Tychikusa.